1. به همان اندازه که ملت ایران براى قطع دست تجاوز طاغوت ها از کشور اسلامى خویش و اعادۀ اسلام که مى رفت تا در عصر رژیم منحوس پهلوى محو گشته و به دست نسیان سپرده شود، سختى جهاد مستمر در طول سالیان متمادى را بر خویش هموار ساخت و با امدادهاى غیبى، به این مقصد مقدّس نایل گشت، پس از پیروزى نیز
باید براى ادامۀ این نهضت بکوشد و به شکرانۀ این نعمت خداوندى و عطیّۀ الهى، براى حفظ آن مجاهده نماید. یکى از مهم ترین علل و عوامل صیانت از این ودیعۀ گرانقدر، همانا «تبلیغ» است که به نظر رهبر فقید انقلاب، از اصول بسیار مهم اسلام محسوب مى شود و عبارت از شناساندن خوبی ها و تشویق به انجام دادن آنها و ترسیم بدی ها و نشان دادن راه گریز و منع از آن موارد مى باشد.
2. از دیدگاه معظم له، تبلیغات اسلامى به محض استطاعت، در هر عصرى لازم است و جزء امور واجب شمرده مى شود؛ اما در عصر کنونى که ابزارهاى ارتباط و وسایل تبلیغ بیش از صدر اسلام فراهم است و دنیا دستخوش تحولى بزرگ گشته و چونان عائلۀ واحد، همۀ اهل خود را در محصورۀ کوچکى مجتمع کرده است [1] و تبلیغات در دنیا در رأس همۀ امور قرار گرفته و آتیۀ اسلام، به عملکرد «تبلیغات اسلامى» وابسته است، حجت به نصاب تمام رسیده و اهمیت تبلیغ مبانى اسلام و ارائه و معرفى حقیقت آن ـ چنانکه در آیات و روایات آمده مضاعف شده است. بدین سبب، امام راحل(س) خدمتِ دست اندرکاران امر تبلیغ را در این زمان، از خدماتى که در طول تاریخ براى
اسلام انجام گرفته است، ارزنده تر مى دانند و ضمن بیان میزان اهمیت و ارزش کار آنها، بر مسئولیت سنگین آنان به همان میزان تأکید مى ورزند و نسبت به حُسنِ انجام آن هشدار مى دهند.
3. با آنکه خون پاک شهدا، آبیارى اصل ثابت شجره طیبۀ حکومت اسلامى را عهده دار است و از این حیث بسیار ارزشمند مى باشد، لیکن زبان گویاى عالمان درد آشنا و زبانۀ قلم آنها، در این امر نقش سازنده اى دارد و اصولاً شهدا را قلم ها مى سازند و قلم ها هستند که شهید پرورند. از این رو، در نظرگاه حضرت امام(س) انتشار کتاب هاى
مختلف براى ترویج شرع مطهر و تبیین حقایق اسلام و تعمیق آگاهى آحاد ملت ـ که شعبه اى از تبلیغات اسلامى است از «امور خیریه» بلکه «بهترین خیرات» به شمار آمده و اهمیت آن، دستکم معادل اهمیت خونهاى سرخى است که در جبهه هاى جنگ ریخته مى شود.
4. همان طور که در سایۀ تبلیغ صحیح، انسان با فطرت خویش آشنا مى شود و به کوى دانش و بینش رهنمون مى گردد، بر اثر تبلیغ سوء و مسموم، از طبیعتِ خود بیگانه مى شود و ملاحظه مى کند که قدرت تفکر و توان تأمل از وى سلب شده است؛ از این رو همان گونه که سلاحِ «صَلاح تبلیغى»، از انواع ساز و برگ مدرن جنگى مؤثرتر و سودمندتر است، حربه «فساد تبلیغى»، از اقسام تجهیزات پیشرفتۀ نظامى، مخرّبتر و زیانبارتر خواهد بود؛ زیرا آثار تخریبى اسلحۀ نظامى، موقتى و گذراست؛ اما نتایج مضرّ ابزار فرهنگى، دائمى و دیرپاست و به نسل هاى آینده انتقال مى یابد. طبق این معیار، امام امت، علت موفقیت نسبى ابرقدرت ها را در مشوّه ساختن چهرۀ انقلاب، خلع «سلاح تبلیغ» از صالحان، و مسلح کردن طالحان به این سلاح کارآمد در جهان معاصر دانسته اند که این امر، جز قلع و قمع فرهنگ انقلاب اسلامى در دنیا، نتیجه اى به دنبال نداشته و نخواهد داشت.
پی نوشت:
[1] حضرت امام (س) این مطلب را در شهریور ماه سال 1362 بیان فرموده اند؛ چیزى که هفت سال بعد، یعنى در سال 1369 پس از فروپاشى بلوک شرق، با عنوان «نظریۀ دهکدۀ جهانى» رسماً به دنیا معرفى شد. این امر به خوبى نشاندهندۀ روشن بینى و زمان شناسى معظم له، بلکه پیش بینى ایشان از تحولات پیچیدۀ جهانى در عصر انقلاب ارتباطات است.
مطالب مرتبط
