فریدریش کارْلْ آندرِهْ آس، خاورشناس آلمانی در 14 آوریل 1846میلادی در هلند به دنیا آمد. وی تحصیلات خود را در سوئیس و آلمان به پایان رساند و پس از آشنایى با یک خاورشناس دانمارکی، به ایران علاقه مند شد. از این رو به مدت چهار سال در موضوع ایران شناسی مطالعه نمود و پس از آن که مدتی وزارت فرهنگ پروس را برعهده داشت، به عنوان کتیبه شناس و باستان شناس، به همراه یک هیأت به ایران سفر کرد. آندره آس به مدت شش سال در ایران و هند به فراگیری زبان های شرقی و مطالعه در آداب و رسوم و نیز آثار باستانی پرداخت و در این امور مهارت یافت. تسلط وی به زبان فارسی باعث شد حدود سی سال به عنوان استاد زبان های ایرانی در دانشگاه گوتینگن آلمان به تدریس اشتغال یافته و کرسی زبان های آسیای میانه را تأسیس نماید. پس از کشف نسخه های خطی قدیمی در یکی از مناطق چین که به زبان های پارتی، پهلوی، سُغْدی و ایغوری بود، پروفسور آندره آس به مطالعه و ترجمه آن ها به زبان آلمانی پرداخت. در میان زبان های موجود در این آثار، وی توانست زبان سُغْدی را شناسایى و هویت آن را مشخص نماید. علاوه بر زبان های ایرانی، از اَوِسْتایى تا فارسی، آندره آس به عربی، سریانی، ارمنی، آرامی، بلوچی، کردی، ترکی، پشتو، سانسکریت، عبری و نیز زبان ارمنی تسلط داشت. وی درباره شخصیت زرتشت و مانی تحقیق و مطالعه نمود و درباره تفسیر اَوِستا، نگارش دستور زبان فارسی ایران باستان و فرهنگ لغات زبان قدیم ایران به مطالعات متعددی پرداخت. آندره آس در طی سال های تحصیل، شاگردان فراوانی تربیت کرد و یافته های خود را با شاگردان خود در میان نهاد. فریدریش کارل آندره آس، خاورشناس نامور آلمانی و مسافر ایران و هند و متخصص زبان های فارسی، سرانجام در سوم اکتبر 1930میلادی در 84 سالگی درگذشت.
