اگر چه شب یلدا، شب خنده و سرگرمی و شاد بودن با فامیل و اقوام است و شب گزارش دادن از قسط و کرایه خانه و غیره نیست؛ اما این به معنی آن نیست که فقط انسان ها از لحاط فیزیکی دور هم بنشینند و سرگرم باشند، ولی از لحاظ روحی و درک کردن هم، کمترین همنشینی را با هم داشته باشند. به عبات دیگر، این شب نشینی ها و دور هم بودن ها، باید اقوام و خویشاوندان را بیشتر به هم نزدیک کرده و زمینه مهربانی و دلسوزی آنان را به هم بیشتر کند و در ادامه زندگی، غمخوار یکدیگر باشند.
شب یلدا فرصت مناسبی برای بجا آوردن صله رحم است. در این شب که اقوام و فامیل دور هم جمع می شوند؛ نباید از حال خویشاوند تهیدست خود غافل شوند؛ چه بسا برخی از خویشاوندان که گرفتار مشکلات زندگی خود هستند، روحیه ای برای حضور در اینچنین شبهایی نداشته باشند؛ باید حاضران، با احوالپرسی از عدم حضور خویشاوند و فامیل و یا دوست خود، صله رحم و دوستی خود را بجا بیاورند؛ مخصوصا برای آنها که وضعیت بهتری از لحاظ زندگی دارند. همانگونه که در حدیثی از مولا امیرالمومنین (علیه السلام) نقل شده است که می فرماید: «زَكوةُ اليَسارِ بِرُّ الجيرانِ وَ صِلَةُ الاَرحامِ؛ زكاتِ رفاه، نيكى با همسايگان و صله رحم است».[1]
پیام این حدیث نورانی از مولی الموحدین علی(علیه السلام) این است که اگر زندگی انسان در شرایط بهتری هست و توان دستگیری از دیگری را دارد، باید این کار را انجام دهد، و اولویت با خویشاوند و ارحام است، و چه کاری بهتر از اینکه در شب چله، خویشاوندان متمکن، از حال و روز خویشاوندان گرفتار خود غفلنت نورزند و با دعوت آنها برای شب نشینی ، شادی خود را با آنها قسمت کرده و علاوه بر این، سعی نمایند که در ادامه مسیر زندگی، باری را از روی دوش آنان بردارند.
پی نوشت:
1ــ شرح آقا جمال الدین خوانساری بر غررالحکم و دررالکلم، ج4، ص106.
مطالب مرتبط
