متن ادبی «قصه تنهایی»

حسین امیری
حضرت امام موسی کاظم علیه السلام

ما در ظلمت هارون  الرشید جهانیم.
ای از زندان پر کشیده رازهایی را بر ما ببخشا!
شیعیانت را دریاب، ای غریب زندان بی کسی که درد بی  کسی، ما را زمین گیر کرده است.
قصه تنهایی ات در زندگی ما جاری است؛ غربت را با نام تو می شناسیم و از ظلمت، به اسم اعظم تو پناه می بریم.
هر وقت در ظلمت تنهایی دلمان می گیرد، بی  اختیار می گوییم: «یا موسی ابن جعفر علیه  السلام » ما زنجیری زندان نفس گناهکار خویشیم؛ گذشتن از غضب را به ما بیاموز تا عقل الهی رهنمون تصمیم  هامان گردد، ای کاظم!
ای مهار کننده اژدهای نفس و ای ید بیضای علم!
ای موسی خاندان علی علیه  السلام ! جهان به سخنان گهربار تو و پدران و فرزندانت محتاج  تر است تا علوم خاکی.
شیرینی کلامت را بر ما بچشان!
اشک هایمان را رنگ معرفت بخش.
عزای فراقت را به صبر عالمانه مبدل کن!
دعا کن تا شیعیان رنج چندین ساله  ات باشیم و علمِ ابدی  ات.

 

منبعاشارات :: شهریور 1384، شماره 76

Share