امیلی الیزابت دیکنْسون(Emily Elizabeth Dickinson)، بانوی شاعر امریکایى در دهم ماه دسامبر سال 1830میلادی در ایالت ماساچوست امریکا به دنیا آمد. امیلی در ابتدا در زادگاهش و سپس در یک کالج به تحصیل پرداخت اما به سبب آنکه عمیقاً از تعلیم و تربیتی چنان خشک و خشونت آمیز رنج می برد، دنباله تحصیل را رها کرد و در خانه به وسیله معلم خصوصی و مطالعات شخصی بر وسعت معلومات خود افزود. دیکنسون در اواسط عمر به دنبال آشنایى با برخی نویسندگان معروف امریکا، به ادبیات علاقه مند شد و با الهام از آثار آنان، اشعار فراوانی سرود. سال های پایانی عمر امیلی دیکنسون به انزوا و گوشه گیری در زادگاهش گذشت و او بیشتر وقتش را به پرورش گل و سرودن شعر مصروف داشت. از وی نزدیک به دو هزار قطعه منظوم بر جای مانده که تنها سه منظومه از آن ها در زمان حیاتش انتشار یافت. پس از مرگ، اشعار او به صورت یادداشت های پراکنده و گاه با خط ناخوانا در گوشه و کنار اتاقش پیدا شد که شش سال پس از مرگش در دیوانی انتشاریافت و پیروزی عظیمی در ادبیات امریکا به دست آورد. هم چنین چاپ کامل اشعار دیکنسون 38 سال پس از مرگ وی در سال 1924میلادی اتفاق افتاد. به طور کلی، نمی توان اشعار امیلی دیکنسون را به عصری معین، منسوب کرد. اشعار وی از رنج درون و شکنجه پنهانی او حکایت دارد که همه در قطعه های کوتاه و موجز چون رباعی و با وزنی خاص و قالبی ساده گنجانده شده و از قدرت عجیب در تصویر و ترسیم و از نفوذ فراوان و از سبکی پاکیزه و اعجاب آور برخوردار است. بی آنکه بتوان امیلی دیکنسون را با شاعری معین سنجید، می توان او را در شمار چند تن بانوی شاعر بزرگ جهان به شمار آورد که شهرتش پس از مرگ، روزافزون شد واشعارش در نسل بعد، نفوذ بسیار یافت. خانم امیلی دیکنسون، سرانجام در پانزدهم مه سال 1886میلادی در 56 سالگی درگذشت.
