برای بردن یک انتخابات باید خود را چقدر بدهکار کرده باشند که نتوانند جواب رذالت ها و گستاخی ها ی زنجیره ای علیه قانون و امنیت و منافع ملی را بدهند؟
فرانسه و انگلیس و آلمان، یکی در میان علیه حقوق مشروع ما گستاخی و تهدید می کنند، اما پاسخ قاطع و درخور داده نمی شود و بنابراین، جرئت گستاخی دشمن بیشتر می شود و وزیرخارجه فرانسه آن توهین را در سفارت کشورش در تهران می کند!
اوباما و ترامپ به همراه کنگره و برخلاف برجام، تحریم های ویزایی و کاتسا و ایسا و ... را تصویب و اجرا کردند، این جماعت گفتند مصرف داخلی دارد و موثر نیست و خلاف روح توافق است و آمریکا با اعتبار خود بازی نمی کند و... قس علی هذا.
گروهک های ضد انقلاب از طریق شبکه سازی مجازی و تلگرامی، اقدام به آدم کشی و تخریب اموال خصوصی و عمومی، آتش زدن پرچم و حمله به مساجد و حسینیه ها کردند، همان بدهکاران سیاسی، پا روی خون قربانیان بیگناه گذاشتند و گفتند "صدای اعتراض مردم را باید شنید"! و " فضای مجازی خط قرمز ماست" و ...
به فاصله چند هفته، فلان فرقه درویش مآب داعش صفت، اقدام به تکرار جنایاتی از جنس جنایات انتحاری داعش کرده، چند نفر را مظلومانه به شهادت رسانده و به مردم عادی و خودروها و منازل آنها مغول وار آخسارت وارد کرده، باز هم همان طیف بدهکار - به صرف حمایت فرقه از فلان شخص در انتخابات- زبانش به اعتراض جدی و مطالبه خون شهدای مظلوم وحشیگری دراویش داعشی نمی گردد. زبانشان نمی گردد، اقدام قاطع و غیرتمندانه که پیشکش!
به چند دولت و فرقه و باند و دار و دسته متعدی دیگر بدهکارند و چند نفر دیگر قربانی شوند یا امنیت و اقتدار ملی تا کجا مورد هتک حرمت قرار بگیرد، به غیرت این جماعت برمی خورد؟! براستی نوبت بعدی، جان چند انسان محترم دیگر، قربانی کرخت شدگی و یخ زدگی غیرت فلان یا بهمان مدیر می شود؟
هر جان محترمی که قربانی بی مبالاتی در امر مدیریت و نظارت و صیانت از امنیت سیاسی و فرهنگی و اخلاقی می شود، خونش بر گردن مدیران سست غیرت سنگینی می کند. چنین مدیرانی، گروگان قدرت زدگی و دنیاطلبی خویش هستند. تهی شدن آنها از حساسیت و غیرت، می تواند خسارت های امنیتی سنگین برای کشور و مردم به بار آورد؛ نظیر خیانتی که در موصل عراق اتفاق افتاد و سلسله ای از جنایات را علیه کردو عرب و شیعه و سنی و ایزدی مذهب به همراه آورد.
