صله رحم عاملی برای محبوبیت و رفع کدورت

کسی پیدا نمی شود که محبوبیت و مورد علاقه بودن را دوست نداشته باشد، همه ی ما در درون و قلب خودمان دوست داریم، دیگران ما را دوست داشته باشند و با محبوبیت و علاقه مندی از ما یاد کنند.
همانطور که الان چندین سال از درگذشت مرحوم تختی می گذرد و کسی پیدا نمی شود که از تختی به نیکی یاد نکند هریک از ما دوست داریم یک تختی شویم.
لذا همه دوست دارند که نظر دیگران را به خودشان جلب کنند و او را دوست داشته باشند.
الف: ایجاد محبوبیت
یکی از رمزهای درونی صله رحم را می توان ایجاد محبوبیت و علاقه مندی دانست.
خویشاوندان و افراد فامیل، ارتباط خونی با هم دارند مانند درختی که دارای شاخ و برگهای زیادی است، همانطور که حیات درخت به تمام اجزاء و شاخ و برگ های آن است، حفظ رابطه خویشاوندی نیز با همکاری و همیاری بستگان امکان پذیر و پویایی آن به ارتباط با یکدیگر است.
به همین دلیل امیرالمومنین علی(علیه السلام) در مورد پیوند خویشاوندی می فرمایند:
«صِلَةُ الرَّحِمِ تُوجِبُ الْمَحَبَّةَ وَ تَكْبِتُ الْعَدُو [1] صله ی رحم و پیوند با خویشاوندان محبت می آورد و دشمنی را از بین می برد.»
امیرالمومنین علی(علیه السلام) دو خاصیت درونی صله رحم را ایجاد محبوبیت و از بین رفتن دشمنی بیان می دارند.
وقتی فردی از افراد فامیل، در بحران و مشکلات زندگی اش غوطه ور شده، در این حال یکی از خویشاوندانش که اهل نیکوکاری است، با آنها صله ارحام کند و نگرانی آنها را نگرانی خود بداند، در این صورت خانواده ای که در رنج و سختی به سر می برند، او را فرشته ای آسمانی می پندارند که برای حل مشکلات و رهایی اش فرود آمده است، گرچه از او، تنها همدردی و همدلی ببیند.

ب: از بین رفتن کدورت
صله رحم از یک طرف موجبات محبوبیت را ایجاد می کند و از طرفی دیگر کدورتها و کینه ها را از بین می برد و انسان حق ندارد حتی آنانی را که با انسان قهر کرده اند نیز، قطع ارتباط نماید.
فردی خدمت رسول خدا(صلی الله علیه و آله) آمد و عرض کرد: خویشاوندی دارم که با آنها پیوند و رابطه دارم، اما آنها آزارم می دهند [از این رو] تصمیم گرفته ام انها را ترک کنم.
رسول خدا فرمود: آن گاه خدا هم تورا ترک می کند!
گفت: پس چه کنم.
رسول خدا فرمود: به کسی که محرومت کرده، عطا کن با کسی که از تو بریده، رابطه برقرار کن و از کسی که بر تو ستم روا داشته، در گذر. هرگاه چنین کردی، خداوند پشتیبان تو خواهد بود. [2]

ـــــــــــــــــــــــــ
پی نوشت:
[1]. تميمى آمدى، عبد الواحد بن محمد، تصنيف غرر الحكم و درر الكلم، دفتر تبليغات، قم، چاپ اول، 1366ش، ص406
[2]. مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار(ط - بيروت)، 111جلد، دار إحياء التراث العربی، بيروت، چاپ، دوم، 1403 ق، ج71، ص100.