هنوز جسد مطهر پیامبر اكرم(ص) رابه خاك نسپرده بودند كه بر سر جانشینی او بین اصحاب اختلاف افتاد. ایشان در محلی به نام "سقیفه ی بنی ساعده" گرد آمده و درباره ی جانشینی رسول خدا به گفت وگو پرداختند. سرانجام آن افراد، علی رغم آن همه تأكید و سفارشی كه پیامبر اسلام(ص) درباره ی وصایت و جانشینی امام علی(ع) بیان كرده بود، با ابوبكر بن ابی قحافه كه از یاران قدیمی پیامبر(ص) و پدر همسر رسول خدا بود، بیعت كردند. از آن پس او را به خلافت انتخاب كرده و به وی، لقب خلیفه ی رسول اللَّه یعنی جانشین رسول خدا دادند. پس از به خلافت رسیدن ابوبكر، وی به فكر گسترش اسلام و لشكركشی به خارج از سرزمین اسلامی افتاد. در جنگ های این دوره، سربازان اسلام بر نیروهای روم و ایران غلبه كرده و مناطق زیادی را به تصرف خود درآوردند. ابوبكر بن ابی قحافه سرانجام پس از حدود 2 سال و 4 ماه خلافت و پس از پانزده روز بیماری، در سن 63 سالگی درگذشت و عمر بن الخطاب را به خلافت پس از خود تعیین نمود. به ابوبكر و عمر و عثمان و امام علی(ع) كه پس از پیامبر به خلافت رسیدند، خلفای راشدین یعنی جانشینان پیغمبر می گویند.
