خوشه هایی از خرمن رجب

سیدمحمود طاهری
دعای رجبیه

1. عاقبت به خیری، عاقبتی خوش و مختوم به سعادت، از دغدغه های اصلی اهل بیت علیهم السلام و بزرگان بوده است. گویند از استاد عرفا و مجتهدین، عالم ربانی، ملا حسینقلی همدانی رحمه الله پرسیدند: اگر شما در دنیا، تنها، یک دعای مستجاب داشته باشید، از خدا چه خواهید خواست؟ او در جواب فرمود: اینکه عاقبتم ختم به خیر شود. همانند چنین قصه ای از آیت اللّه  العظمی گلپایگانی رحمه الله نیز نقل شده است. در تاریخ، اشخاصی بودند که با آنکه انسان هایی شایسته و صالح به شمار می رفته اند، ولی به سبب لغزش هایشان عاقبت خوشی نداشتند و نتوانستند عاقبت به خیر شوند. گویند فضیل بن عیاض که یکی از رجال طریقت است، شاگردی داشت که داناترین مرید به شمار می آمد. این شاگرد، روزی مریض شد و به حال احتضار افتاد. فضیل به بالین او آمد و نزد سر او نشست و شروع کرد به خواندن سوره یس. آن شاگرد محتضر گفت: مخوان این سوره را ای استاد. فضیل ساکت شد. به او گفت: بگو لا اِلهَ اِلاّ اللّه. گفت: نمی گویم آن را ؛ چون بیزارم از آن. پس به همین حال مرد. فضیل از مشاهده این حال، بسی درهم و غمگین شد و به منزل خود رفت و بیرون نیامد. چندی بعد او را در خواب دید که گرفتار عذاب است. فضیل از او پرسید که تو اعلم شاگردان من بودی، چه شد که خداوند معرفت را از تو گرفت و به عاقبتی بد از دنیا رفتی؟ گفت: برای معایبی که در من بود، مانند سخن چینی کردن و حسدبردن و... . به این سه چیز که در من بود، عاقبت من بد شد و به همان حال مُردم.[1]
چه شد جایگه، کعبه یا دیر شد
خوش آن بنده کش عاقبت خیر شد!
بسا موبد زند بین کز کنشت
کشاندش به طوف حرم سرنوشت
بسا شیخ وارسته کز خانقاه
به دیرش درآورد بخت سیاه[2]
در دعاهای ماه رجب از این موضوع مهم غفلت نشده و در فرازهایی از آن، از خداوند عاقبت به خیری خواسته شده است. چنان که در بخشی از دعای حضرت موسی بن جعفر علیه السلام که در ماه رجب و پس از فراغ از نماز شب در حال سجده می گفت، چنین آمده است:
      اَللّهُمَّ اِنّی اَعُوذُ بِکَ مِنَ الْعَدیلَةِ عِنْدَ الْمَوْتِ وَ مِنْ شَرِّ الْمَرْجِعِ فِی الْقُبُورِ. فَاَسْئَلُکَ اَنْ تُصَلِّی عَلی مُحَمَّدِ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَجْعَلَ عَیْشی عیشَةً تقِیَّةً وَ مَیْتَتی مَیْتَةً سَوِیَّةً وَ مُنْقَلَبی مُنْقَلَبا کَریما.
      پروردگارا، پناه می برم به تو از عدول کردن از دین خود هنگام مرگ و از شر بازگشت کردن در قبر! از تو مسئلت می کنم که بر محمد و آل او صلوات فرستی؛ زندگانی مرا پاکیزه گردانی؛ مرگ مرا مرگی معتدل قرار دهی و مرا در جایگاهی با کرامت و با شرافت جای دهی!
هم چنین در یکی از دعاهای هر روزه ماه رجب، بنا به نقل سیدبن طاووس در اقبال، چنین درخواست می کنیم:
«وَاخْتِمْ لِی بِالسَّعادَةِ فیمَنْ خَتَمْتَ؛ خدایا، عاقبت مرا مانند عاقبت کسانی قرار ده که به سعادت و نیکی پایان پذیرفت».
در قرآن کریم نیز در قالب دعایی دلنشین، این گونه آمده است:
رَبَّنا لا تُزِغْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنا وَ هَبْ لَنا مِنْ لَدُنْکَ رَحْمَةً إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهّابُ ... (آل عمران، 8)
پروردگارا، قلب های ما را پس از آنکه هدایت شده اند، از گمراهی نگه دار و ما را از نزد خودت رحمت عطا فرما! به درستی که تو بسیار بخشنده ای.
خدایا، چنان کن سرانجام کار
تو خشنود باشی و ما رستگار[3]
 

پی نوشت:
[1] شیخ عباس قمى، منازل الاخره، ص 15.
[2] آذر بیگدلی
[3] نظامی.

Share