كشور بنگلادش در جنوب شرقی آسیا و سواحل شمالی خلیج بنگال واقع شده است. بیشتر خطوط مرزی بنگلادش با هند مشترك بوده و قسمت كوتاهی در جنوب شرقی با میانمار (برمه) همسایه است. این كشور دارای 147/570 كیلومتر مربع مساحت و حكومت آن جمهوری است. بیش از 88% مردم آن مسلمان بوده و كمتر از 11% هندو 1% بودایى و مسیحی می باشند. جمعیت بنگلادش بیش از 129 میلیون نفر می باشد و پیش بینی می شود كه جمعیت آن تا سال 2025م بیش از 178 میلیون نفر گردد. ضمن اینكه 41 سال طول خواهد كشید تا جمعیت آن دو برابر شود. پایتخت كشور بنگلادش، داكا و واحد پول آن تاكا می باشد. مردم بنگلادش ملیت بنگالی داشته و به زبان بنگالی، اردو و انگلیسی صحبت می كنند. دین رسمی مردم بنگلادش اسلام می باشد. بنگلادش، برخلاف موقعیت خوب جغرافیایى و شرایط اقلیمی مناسب برای كشاورزی، از نظر اقتصادی، كشور فقیری به شمار می آید. در قرن شانزدهم میلادی بنگال بخشی از امپراتوری مغول در هند بود. اما از نیمه قرن هجدهم تحت تسلط انگلستان قرار گرفت. این وضعیت تا سال 1947 كه شبه قاره هند به دو كشور پاكستان و هندوستان تقسیم شد، ادامه داشت. بنگلادش پس از جدایى از هندوستان، خواهان استقلال از پاكستان شد. در ابتدا، پاكستان شرقی و غربی به عنوان یك كشور واحد در سال 1947م از هند استقلال یافتند. اما بنگالی های ساكن پاكستان شرقی كه نزدیك به 98 درصد جمعیت این سرزمین را تشكیل می دهند، از تبعیض های دولت مستقر در پاكستان غربی به شدت ناراضی بودند. آن ها ابتدا خواستار خودمختاری بوده ولی سپس خواهان استقلال گردیدند. سرانجام با مبارزه مسلحانه و دخالت ارتش هند، بنگلادش از پاكستان جدا شد و سرانجام استقلال بنگلادش روز 26 مارس 1971م توسط شیخ مجیب الرحمن مبارز استقلال طلب بنگلادشی اعلام گردید و او به ریاست جمهوری این كشور دست یافت. حكومت این كشور جمهوری چند حزبی با یك مجلس قانون گزاری است.
