هرمان هِسه، نویسنده و شاعر آلمانی در دوم جولای سال 1877م در خانواده ای مذهبی در شهر كالو در جنوب آلمان متولد شد. پدر و مادر او هر دو از مبلغان مذهبی بودند و خود او نیز در ابتدای جوانی به این كار اشتغال داشت. هرمان از نوجوانی، سرودن شعر را آغاز كرد و در 20 سالگی اولین مجموعه شعر خود را منتشر نمود. وی پس از چندی دست به سفری طولانی به سوی مشرق زمین زد. مدت های طولانی در هندوستان در میان جنگل ها و بودائیان زیست و با آیین آن ها آشنا شد. هرمان هسه به تدریجْ علاقه شدیدی به وارستگی این مردم پیدا كرد به طوری كه در بیشتر آثار خود، عقاید و زندگی آن ها را تشریح نموده است. از جمله در داستان سیدارتا، از اساطیر هند الهام گرفته است و این داستان، نمایانگر علاقه مردم غرب به ویژه آلمان به آیین های مذهبی شرق می باشد. هِسه در سال 1945م جایزه ادبی گوته و یك سال بعد، جایزه نوبل را در رشته ادبیات دریافت كرد. هسه مدت ها در سوئیس به نشر آثار خویش پرداخت و كتاب های متعددی به نگارش درآورد. مایه اصلی داستان های او، كشمكش میان مادیات و معنویات و گشودن راهی به سوی خویشتن است. هسه بیش از هر نویسنده دیگری توانسته است از رنج های درونی و احساسات و كشمكش های روحی، انزوا و زندگی باطنی بشر سخن بگوید. كمال مطلوب از دیدگاه هسه زمانی حاصل می شود كه همه شكل های متفاوت زندگی با یك دیگر سازش پیدا كنند و مسائل مادی و معنوی به یك دیگر بپیوندند. از این دید، هسه معتقد به حل شدن تمدن غرب و شرق در همدیگر بود و این اندیشه، بسیاری از متفكران را نیز با خود همراه كرده است. وی در كتاب بازی مهره های شیشه ای كه به خاطر آن جایزه نوبل گرفت، پیرامون سرزمین كمال مطلوب كه در قرن بیست و سوم میلادی رخ می دهد سخن گفته است. در این سرزمین، مشتاقان عالم معنا دور از غوغای جهانْ در آن به سر می برند. فلسفه غرب و ریاضت شرق با یك دیگر تلفیق شده و حتی مرگ هم مانع پیشرفت آدمی نیست چرا كه روح، متوقف نمی شود. هسه برخلاف بسیاری از نویسندگان عصر جدید كه به بشرْ جدا از عالم طبیعت اعتقاد دارند و به هر تغییر شكل طبیعت بر حسب فنون علمی می نگرند، در آثار خود، راه و شناخت تدریجی بشر را در ارتباط با عالم خلقت می نمایاند. در واقعْ آنچه برای هِسِه كه تشنه كشف اسرار عالم هستی است، اهمیت دارد، آن است كه تا حدّ امكان، خود را در قوای مختلفی كه بر بشر نفوذ دارد شركت دهد. از این روست كه بیشتر اشخاصِ داستان های هِسه كسانی هستند كه می خواهند خود را به صورتی عمیق بشناسند و برای شناخت درون، از برابر هیچ تجربه ای، هر قدر كه دشوار و وحشتناك باشد، كنار نمی روند و پیوسته در حال تحقیق به سر می برند. این تحقیقِ مداوم از انسانیت محض و این اعتلای اندیشه است كه هِسِه را در ردیف نویسندگانی جای می دهد كه آثارشان در دسترش فهم عامه مردم نیست، اگرچه مبهم و تاریك شمرده نمی شود. هسه نویسنده ای صلح طلب و گوشه گیر بود كه آثار ارزش مند او از قبیل گرگ بیابان، سفر مشرق زمین، شادی نقاش و نظریات سیاسی و... از شهرت فراوانی برخوردارند. هرمان هسه سرانجام در نهم اوت 1962م در 85 سالگی درگذشت.
مطالب مرتبط
