جنگ های صلیبی که از اواخر قرن یازدهم میلادی از جانب اروپاییان بر مسلمانان تحمیل شد دارای چندین مرحله بود و اشغال سرزمین های شرق و به ویژه تسلط بر منطقه بیت المقدس و آزادی عمل مسیحیان در آن منطقه را دنبال می کرد. ششمین مرحله از جنگ های صلیبی را نمی توان از دیدگاه نظامی، جنگ نامید چرا که پس از هجوم امپراتور آلمان برای تصرف بیت المقدس، حاکم مصر و فلسطین دریافت که توانایى مقاومت در برابر وی را ندارد. از سوی دیگر، امپراتور آلمان برای استردادِ بدون خون ریزی بیت المقدس حرکت کرده بود. در نهایت، در پی مذاکرات صلح نمایندگان دو طرف قرار شد شهرهای بیت المقدس و بیت اللحم و مناطق دیگر به قلمرو صلیبیان بپیوندند ولی مسجدالاقصی و قبَّة الصَّخْره در اختیار مسلمانان باقی بماند. در این زمان، فروپاشی خوارزمشاهیان در ایران و هرج و مرج های داخل سرزمین های اسلامی و نیز عدم وجود دولت قدرت مند اسلامی باعث شد تا فرصت طلبان صلیبی به تسخیر کامل بیت المقدس فکر کنند. در این میان، درگیری های پراکنده مسلمانان و مسیحیان در شهرهای مختلف فلسطین، بیشتر با پیروزی مسلمانان همراه بود. هم چنین بروز ضعف مسیحیان و ظهور توانمندی مسلمانان باعث شد تا حاکم مصر با سپاهی گران به جانب بیت المقدس حرکت نموده و در یازده ژوئیه 1244میلادی به فتح آنجا دست یابد و بیت المقدس را برای همیشه از چنگ متجاوزان صلیبی به درآورد.
مطالب مرتبط
