دهه 1960م را دهه تسخیر فضا و آغاز سفر انسان به فضای كیهانی نیز می توان نام نهاد و این عنوان شاید مناسب ترین عنوان برای این دهه سرنوشت ساز باشد. دانشمندان فضایى شوروی كه در سال 1957م با پرتاب نخستین قمر مصنوعی زمین، در تسخیر فضا پیشگام شده بودند، در سال 1961م نیز با فرستادن نخستین انسان به فضا دراین مسابقه، پیشتاز شدند. از این پس رقابت امریكا و شوروی سابق برای تسخیر فضا شدت یافت و از سال 1966م، مسابقه برای تسخیر كره ماه آغاز شد. امریكا در این سالْ سفینه ای بدون سرنشین بر روی كره ماه پیاده كرد و درصدد اعزام اولین انسان به این كره برآمد. از سال 1968م به بعد، امریكایى ها به طور محسوسی در مسابقه تسخیر فضا بر روس ها پیشی گرفتند و اولین انسانی كه در سطح كره ماه فرود آمد، یك فضانورد امریكایى بود. سفینه آپولو 11، در روز شانزدهم ژوئیه 1969م با سه سرنشین به فضا پرتاب شد و پس از سه روز سفر و طی بیش از 380 هزار كیلومتر مسافت در مدار كره ماه قرار گرفت. قسمتی از این سفینه كه خود مجهز به موشكی برای برخاستن از سطح كره ماه بود، روز 21 ژوئیه 1969م از سفینه مادر جدا شد و با دو سرنشین بر روی كره ماه فرود آمد. در این هنگام، یكی از آن دو با نام نیل آرْمِسْتِرانْگْ، نخستین انسانی بود كه بر روی كره ماه قدم نهاد، در حالی كه جریان این سفر فضایى را شش صد میلیون نفر به كمك ماهواره ها در سراسر جهان تماشا كردند. آرمِستِرانْگ پس از 21 ساعت و 37 دقیقه توقف در سطح كره ماه و گردش و نمونه برداری و عكس برداری از قسمت های مختلف آن، به سفینه مادر بازگشت و نخستین سفر انسان به كره ماه در روز 24 ژوئیه 1969م با مراجعت فضانوردان به كره زمین پایان پذیرفت.
