قوه واهمه و راه کنترل آن

یکی از امتیازاتی که علم طب قدیم دارد، شناخت صحیح قوا و ارکان آدمی است. قوه وهمیه را در همین علم معنا کرده اند. راهکار عملی برای حلّ مشکل قوه واهمه، ذکر خداوند است. حداقل برای ذهنی که دائم در سیر و سفر به سمت مواردی نامطلوب است، درمان، مشغول شدن به ذکری است که مورد رضای حق تعالی است.

مرحوم آیت الله بهاء الدینی قدس سره گاهی شب های جمعه سخنرانی می‏کردند و بر این عبارت تأکید داشتند: «یا مَنْ اِسْمُهُ دَواءٌ وَ ذِکرُهُ شِفاءٌ».[مفاتیح الجنان، دعای کمیل] ذکر و یاد خدا شفاست؛ یعنی یاد خدا را به هر بیماری بدهند، هر مرضی که داشته باشد برایش خوب است. البته اسماء حق تعالی دارو است؛ پس باید حساب شده وارد آن شد. این طور نیست که یک نفر به داروخانه برود و از هر دارویی که خواست، مصرف کند. در دعای کمیل هم اشاره به همین معنا دارد که اسماء حقّ، دارو و دواست؛ ولی یاد حق تعالی شفاست. باید برای دارو تجویز باشد، باید نسبت به بیماری و دارو، شناخت باشد؛ مثلا در بعضی روایات برای وسوسه صدر که شعبه ‏ای از بیماری قوه خیال است، ذکر شریف «لا اله الا اللّه»‏ سفارش شده است.[اصول الکافی، ج‏۲، ص ۴۲۴]

-----------------------------
منبع: بنیاد هاد