دوایت آیزنهاور، سی و چهارمین رئیس جمهور امریکا، در چهاردهم اکتبر 1890میلادی، در ایالت تگزاس امریکا به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات خود در دانشگاه نظامی واشینگتن، وارد ارتش شد و در جنگ جهانی اول، به عنوان افسر نیروی زمینی شرکت داشت. آیزنهاور در طی سال های بعد مدارج ترقی نظامی را پشت سر گذاشت به طوری که در اوایل جنگ جهانی دوم، ریاست ستاد مشترک ارتش امریکا و در سال 1942میلادی، رأساً فرماندهی نیروهای امریکایى شرکت کننده در جنگ را بر عهده گرفت. وی هم چنین در سال 1943میلادی، به فرماندهی عالی نیروهای متفقین انتخاب شد و پس از پایان جنگ، در سال 1950میلادی، فرمانده سازمان پیمان آتلانتیک شمالی، ناتو گردید. آیزنهاور در نهایت در انتخابات ریاست جمهوری امریکا در پائیز سال 1952میلادی، شرکت جست و از طرف حزب جمهوری خواه امریکا، در 63 سالگی به کاخ سفید راه یافت. اگرچه آیزنهاور عضوی از حزب جمهوری خواه امریکا بود و بعد از بیست سال زمام داری دموکرات ها، به ریاست جمهوری امریکا رسید، اما در واقع هیچ تفاوتی میان ایده ها و عملکردهای سیاسی و اقتصادی او با رؤسای جمهور دموکراتِ قبل از او وجود نداشت. آیزنهاور از حامیان سرسخت سرمایه داری به شمار می رفت و در دوران حکومت خود، همواره نقش واسطه بین شرکت های بزرگ سرمایه داری و رهبران سیاسی را بازی می کرد. دوران هشت ساله حکومت دوایت آیزنهاور، مملو از حوادث بزرگ و کوچک بود که نخستین و مهم ترین این حوادث، ادامه جنگ خونین و مرگبار کره بود که در نهایت با تلفات کمرشکن دو طرف و حامیان شرقی و غربی آن پایان پذیرفت. آیزنهاور قصد داشت به هر طریق ممکن، انتقام تلفات سنگین سربازان خود و نیروهای چند ملیتی سازمان ملل را از سران کمونیست چین و شوروی بگیرد. وی به توصیه اکید مشاوران سیاسی و نظامی خود تصمیم گرفته بود حضور نظامی امریکا در منطقه آسیا به ویژه جنوب شرقی این قاره را تقویت کند و از طرف دیگر تلاش فراوانی کرد تا دولت های این منطقه را در اتحادیه های نظامی - سیاسی در چارچوب منافع غرب متشکل گردانَد. از این رو پیمان امنیتی سیتو و سنتو را با هدف جبهه گیری در برابر نفوذ کمونیسم در قاره آسیا بین کشورهای جنوب شرقی آسیا و خاورمیانه در سال های 1954 و 1955میلادی تشکیل داد. اما تأسیس پیمان نظامی - اقتصادی ورشو توسط سران بلوک شرق در سال 1955میلادی، پاسخی به تلاش های آیزنهاور در محدود کردن کمونیسم بود که رقابت و جنگ سرد دو قطب غرب و شرق را فزونی بخشید. از این رو، دوایت آیزنهاور با تصویب دکترین خود در پنجم ژانویه 1957میلادی، اجازه یافت به هر دولتی که به کمک نظامی و یا حتی به مداخله نظامی امریکا احتیاج داشت، فوراً یاری رسانَد. دکترین آیزنهاور که با هدف ایجاد پایگاه سیاسی - نظامی در خاور دور، خاورمیانه و خاورنزدیک تنظیم شده بود، نقطه آغاز فعال شدن دیپلماسی امریکا در خاورمیانه و خلیج فارس به شمار می رفت. فعالیت سازمان سیا در دوران ریاست جمهوری آیزنهاور، از گسترش زیادی برخوردار بود به طوری که در کمتر از یک سال، امریکا به کمک عوامل داخلی خود در ایران و گواتمالا دست به کودتا زد و دولت های آن کشورها را سرنگون کرد. در دوران زمام داری آیزنهاور، رابطه امریکا و کوبا نیز تیره تر شد و به جنگ تبلیغاتی شدیدی بین دو طرف انجامید. هم چنین دخالت سازمان سیا در کشور زئیر باعث برکناری و قتل پاتریس لومومبا، قهرمان استقلال این کشور افریقایى گردید. در زمان حاکمیت آیزنهاور، سازمان جاسوسی امریکا (سیا)، به عنوان تنها مرجع تصمیم گیرنده سیاست داخلی و خارجی ایالات متحده امریکا عمل می کرد. دوایت آیزنهاور دو دوره کامل یعنی تا سال 1961میلادی، ریاست جمهوری امریکا را بر عهده داشت و سرانجام هشت سال بعد در 28 مارس 1969میلادیف در هفتاد و نه سالگی درگذشت.
