مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام - بخش دوم

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام - بخش دوم

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام منتخب اشعار مناسبتی شعرای بنام آیینی و اسلامی هستند. از جمله استاد غلامرضا سازگار ، سیدعلی اصغر موسوی و...

تکمیلی : بخش اول مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام

ای روح صـــداقت از دم تـــــــو         ای گـــوهر علـــم از یـــم تــو
زیبنـدۀ تـــوست نـــام صـــادق         الحق کـه تــویی امام صادق
بــر هـــر سخنــت ارادت علــم         در هــر نفست ولادت علـــم
میــلاد تـــو ای ولــــیّ سـرمد         شـــــد روز ولــادت محـــمــد
در هفـــــدهـم ربیــــــــع الاول         شـد نــور تــو بـر زمین محوّل
از صبــــح ازل امــــــام علـمی         تـا شــام ابـــد تمــام علمی
دانـش ز دم تــو راست قــامت         استــاد علـــوم تــــا قیــامت
قـــرآن بـــه دم تــو خــو گرفته         ایمـــان ز تــــو آبــــرو گــرفته
بـــا نطـــق تــو زنـده تـا قیامت         تــوحید و نبـــــوت و امـــامت
ای در دهنـت زبــــــان قـــــرآن         قرآن همه جان، تو جان قرآن
روید چـو بـه بــوستان شقایق         از لعــــل لبــــت دُر حقـــایق
وصـف تو همـاره بر لب ماست         راه و روش تـو مکتـب ماست
بـا تـو همـه جــا مدینۀ ماست         این گفـت تـو نقش سینۀ ماست:
"هــرکه شمرد سبک صلاتش         فـــــردا نبـــــود ره نجــاتش"
دور اسـت ز خــــط طــاعت ما         بـــر او نـــرسد شفــاعت مـا
تــو مخـــــزن علــــم کبــریایی         تــــــو وارث ختـــم الانبیــایی
حق را نفس تو نوشخند است         قــرآن به دمت نیازمند است
قــرآن کــــه دُر کــلام سفتـــه         با نطق تو حرف خویش گفته
هــر آیــــه کــــه جبــــرئیل آرد         بی نطــق شمـــا زبـان ندارد
او راه و شمــــا چــــراغ راهید         نــاگفته و گفتـــه را گــواهید
تـو بـر تــن پـــاک علــم، جانی         استـــاد مفضّــــل و ابــــانی
دانشگــه نــــور حـــق، پیـامت         صـدها چـو زراره و هشـامت
دارنــد جهــــانیــان بصیــــــرت         از مـؤمن طـــاق و بـوبصیــرت
ای زنـــــدگیــــم هـــدایت تـــو         دیـن و دل مـــــن ولایـت تـــو
مهــر تـــو همــــه عقیـدۀ مـن         مشـی تــو مـرام و ایـدۀ من
روزی کــه گِــل مــرا سرشتند         بــر لــوح دلـم خطی نوشتند
این خـط نــوشته را بخـــــوانید         مـن جعفــریم همـــه بــدانید
دلبــــاخته ای ز اهـــــل بیتــم         خـــاک ره عبــــدی و کُمیتـم
فـــــــریـــاد دوازده امـــــــامـم         نـور است به هر دلی کلامم

باشد که به خاک پای میثم
"میثم" بشــود فــدای میثم[8]

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام

خیــــــزیـد دو آیینـــۀ تـوحیـد ببینیــد     درمشرق یک صبح، دو خورشید ببینید
دو مطلـع الانـــوار درخشیــد، ببینید     در عیــد نبـی بـــار دگـــــر عیــد ببینید

عیــد دگـــــری بـــــاز دل از خلــــق ربــــوده
چون حضرت صادق به جهان چشم گشوده

امــروز گشــودنـد ز رحمـت در دیگـــر     گــردید عیــان حُسنِ خدا منظـر دیگر
از جـوفِ حـرم گشت برون حیدر دیگر     یـــا آمـــده میــلاد پیــــــام آور دیگــر؟

این عید جهان گستر شیعه است ببینید
میـلاد ششــم رهـبر شیعه است ببینید

انــــوار خـــدا تافتــه بــر بـــام مدینـه     پیـــراهن نـــور است بـر انـــدام مدینه
دل می بـــرد از اهـــل ولا نـام مدینه     پیچیــده بــه گـوش همه پیغـام مدینه

کامروز دمیده است به تن روح امامت
تبــریک کــه آمـد به جهان نوح امامت

ایـن آینـۀ روی خـداوند جلیـــل است     این گمشدگان رابه خط نور،دلیل است
این بر علـی و فاطمـه پـاکیزه سلیل است     این راهبـر آدم و موسـا و خلیــل است

ایـن تــا ابـــد استـــاد اســاتید جهان است
با آنکه عیان است، نهان است، نهان است

دانــش ببـرَدسجـده بـه خـاک قـدم او     تکمیـل شـده فیـض مسیحــا زدم او
دریــــای کــــرم بــوده نمـی از کـرم او     پیــــوسته بـــوَد علـم به ظل علم او

بر بام سپهرِ شرفِ اوست ستاره
تـا عمـر جهـان جابر حیان و زراره

انفـاس مسیحـاست مسیحـای نسیمش     موسی«ارنی»گو شده در طورحریمش
دل مخـزن اســرار خداوند حکیمش     تا حشر رسد بر همگان فیض عظیمش

دیـــوار تجـلای الهـــی اسـت رواقــش
طاق است میان همگان مؤمن طاقش

بی منطق او علم بریده است زبانش     روییده گــل «علّـم الانسـان» ز بیانش
دائــم گهـــر علــم بـــوَد ریگ روانش     علم است و ابوحمزه وحمران و ابانش

تــا حشــر امیــران سخـن بنــدۀ اویند
تنها نه همین است بنده او زنده اویند

این است که قرآن شده روشن ز کلامش     این است که بـرتر ز مقام است مقامش
این است که دانش شده مرهـون قیامش     این است که داده است خداوندسلامش

ســر تــا قــدم آیینـــۀ خیـرالبشر است این
دردانه شش بحر و یمِ شش گهر است این

ای ملــک خداونــد گلستـــان بقیعـت     دل هــــا همـــه زوّار بیــــابـان بقیعت
ارواح رســــل، ســاکن ایــوان بقیعـت     جنت همه یـک گوشه زدامان بقیعت

 هر زائر دلداده که بشناخت شما را
از پنجـــره هـای حـــرمت دیــد خدا را

مهــر تـو چـو روح آمده در پیکر جبریل     فــرش ره زوار حـــریمت پـــر جبـریــل
هر شب حرم خلوت تو مشعر جبریل     از روز ازل ســـایـۀ تــو بــر سـر جبریل

اوصــــاف تـــــو را غیـــر خـداونــد نـدانــد
میثم چه سراید؟ چه بگوید؟ چه بخواند؟[9]

در مدح امام صادق علیه السلام

آن كه در هر نفسى معجز عيسى‏ مى ‏كرد

مرده را با دم جان‏بخش خود احيا مى ‏كرد

 صادق آل محمد كه به دانشگه او

 صد فلاطون زمان، درس خود انشا مى‏ كرد

اى بسا عالمِ عامل، به مدينه شب و روز

درك فيض از دو لبِ حجّت يكتا مى ‏كرد

مركز دايره و دانش و تقوى مى‏ شد

هر كه شاگردى آن حجت والا مى‏ كرد

شيعه مخلص او، همچو خليلِ رحمان

 در دلِ آتشِ افروخته مأوا مى‏ كرد

نارِ افروخته را مهر امام صادق

بر مُحبش ز كرم لاله حمرا مى‏ كرد

جذبه حسن ازل داشت كه ديدارش را

از خداوند، طلب حضرت موسى مى ‏كرد

 خضر از خاك درش آب بقا مى ‏طلبيد       

 عيسى از او لب جان‏بخش تمنا مى‏ كرد

كاش آن كعبه مقصود در عالم، اى دل  

 ز كرم گوشه چشمى به تو و ما مى‏ كرد

كاش آن جان جهان با قلم احسانش

 سند نوكرى ما و تو امضا مى ‏كرد

 كاش در ماتم جانسوز امام صادق

 چشمه چشم مرا، اشك، چو دريا مى ‏كرد

اى ترابى به مدينه، به سر تربت او

ناله بر غربت او، لاله صحرا مى‏ كرد[10]

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام

ذکر خدا می شنوم از لب شیعه
                آمده مثل روز روشن شب شیعه
                             سلام ما به مکتب و مذهب شیعه
دستـه گل محمّدی امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صادق

تو دُرِّ شش بحر و ششم نور خدایی
             تـو نـور و فرقـانی و الشمس ضحایی
                          تــو افتخـار شیعــه تـــــا روز جــزایی
دستـه گل محمّدی امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صادق

عیان شده کواکب اقبال محمّد
                 بـر لب او حکم خدا، قال محمّد
                                سلام مـا بـه صـادق آل محمّد
دستـه گل محمّدی امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صادق

ای همـه مــرهون تـو و عنایت تو
                  چشم همه به مشعل هدایت تو
                              جهـان پـــر از تجلّـــــیِ ولایـت تو
دستـه گل محمّدی امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صادق

تو آسمان علم و سه مهر منیرت
                 زراره و مفضــــل و ابــــــابصیـــرت
                             قلـب تمـــام عـالِمان مرغ اسیرت
دستـه گل محمّدی امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صاد

تــو قبلـــۀ مــــراد و عـــالِمان مـریدت
              صدوق و مجلسی،دوشاگرد رشیدت
                        سلام بر «کلینی» و «شیخ مفید»ت
دستـه گل محمّدی امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صاد

علم بوَد در همه جا پشت سر تو
                   علامـــۀ حلــــی چــراغ دیگــر تو
                              سـلام بـــــر مکتـب عــالِم پرور تو
دستـه گل محمّدی امام صادق
خوش آمدی خوش آمدی امام صادق[11]

مدایح و اشعار میلاد امام صادق علیه السلام

جشن خدابه وسعت دنیامبارک است
تکرار عید دیگـر «طاهـا» مبـارک است
در لیلــــۀ ولادت پیغمبــــر عظیــــم، 
میلاد علم و دانش و تقوا مبارک است
بـر «باقـرالعلـوم» کـه آیینـۀ خداست؛ 
دیــدار روی حیِّ تعالـی مبـارک است
عیــدِ ولادتِ ششمیـن حجّـت خــدا،
براحمد و به حیدر و زهرا مبارک است
آیین مـاست جعفــری از لطـف کبـریا
این عیدعید ماست که برما مبارک است
                                         ما در پناه عترت و قرآن و احمدیم 
                                         زیـر لـــوای صــادق آل محمّـدیم 

یـا باقـرالعلــوم! الهــی امـــام علــم
تابید روی دست تو امشب تمام علم
براین پسر که صادق آل محمّد است
تـا بامــداد روز قیــامت، ســلامِ علم
وقتـی زبان او به سخن باز می شود؛
پر می کشد به اوج سماوات،نام علم
بــر سینـۀ مقــدس نــورانیَش درود؛
آن سینه ای که آمده بیت الحرامِ علم
                                    می جوشـد از عقیق لبش گوهر کمال
                                   در می شود به درج دهانش کلام علم   

توحیـــد زنـــده از سخــن دلربـــای او
قـــرآن، نیـازمنــد لــب جــان فـــزای او
گویـی رسـول سر دهد آوای «تفلحوا» 
وقتی رسد بـه گوش ز منبر، صدای او
هرکس به پای کرسی درسش کندجلوس،
 بر بـال جبرییـل امیـن اسـت، جـای او
جبریل نـه، ملائکه نه، جـن و انس نه؛ 
بایــــد کننــــد آل محمّــــد ثنـــای او 
گر شاعری به شـأن خدا بوَد گفتمـی
بایــــد خـــدا قصیـده بگویـد بــرای او
                             مدحش بــه لـوح، بـا قلـم وحیِ کبریاست
                             فرقان و نور وکوثر وتطهیر و«هل اتی»ست

ای جبرییــل، تشنــۀ دریــای نــور تـو 
زانــو زدنــد خیــل مـلک در حضــور تو 
صدهـا مسیـح سایه نشینت در آفتاب،
صدهـا کلیم، پـای برهنـه بـه طــور تو 
هرجا سخن زدانش و تقوا و حکمت است، 
احساس می شـود همگـان را ظهور تو 
دانـش همیشه سیر کند در مسیر تو
عرفـان همـاره شـور نـوازد به شور تو  
عیسی مسیح،موسیِ عمران،خلیل،نوح
خــورده شــراب نـور ز جــام طهـور تو
                                        هر چند قـدر و مرتبه ات را ندیده ایم
                                       بیش از ائمه، از تو روایت شنیده ایم 

فضـل و کمــال را سنــدِ معتبـــر تویی 
نخـل قیــام کــرب و بــلا را ثمــر تویی 
دریای شش دُری و سپهرِ شش آفتاب
یا پنج بحـرِ فضل و شرف را گهـر تویی
صدیــقِ اکبـرنــد امـامــان مـــا همـه؛ 
اما بـه صـدق، از همه مشهورتـر تویی
میزان:تو و حساب:تو، حشر و صراط:تو
قاضـی تویی،شفیع تویی، دادگر تویی
مهر تـو، روح در تـنِ پاکِ عبـادت است 
شب زنـده دارهـای خـدا را سحـر تویی 
                                   حجّت در این مقام،تمام است بر همه 
                                   بی مهـر تـو نمـاز، حـرام است بر همه

تـــو وارث تمـــام علـــوم  پیمبــــری 
قـــرآنِ ناطقـــی، ولـــی اللهِ اکبـــری
جزحق که گفته وصف تورا با زبان وحی،
از هـر چـه گفته انـد و نگفتنـد برتـری 
بـر روی دستِ حجّت حق،باقرالعلوم
قـرآنِ ناطــق استی و فرقـان دیگـری
گـر جا نمــاز بـاز کنـی، زین  العابـدین
ور سوی ذوالفقار بری دست،حیدری 
تو  یـک امـام نه، تـو  تمــامِ ائمــه ای
تو چــارده جمــال خداونــد منظــری 
                                   شکــر خـدا کــه در کنفِ چـــارده ولی
                                   نه مالکی نه شافعی استم،نه حنبلی

ای در کمنــد عــزم تـو لیــل و نهـارها
دادی بــه چــار  فصــل ولایـت، بهارها 
قرآن زده است بوسه به لب هات،بارها
دادی بـه علــم بــا نفست، اعتبــارها 
نــام خــوشت، قـــرار دل بــی قـرارهـا
هر جا که نیست پرتو علم تو تیرگی است؛
روشن ز تـوست چشمِ همه روزگارها 
آن گل که رنگ و بوی تواَش نیست در بساط
صد حیف از اینکـه آب خورد دورِ خارها
                               «میثم»که خار توست، به گل ناز می کند 
                                تنهـا زبـان بــه مـدح شمـــا بــاز می کند[12]

سرود میلاد امام صادق علیه السلام

عیــد خورشیـــد حقـــایق آمـد
صبح صادق گفت که صادق آمد
ششمیـــن حجــــت                              ششمیــــن داور
جعفر بن محمّد خوش آمد

«امّ فروه» ماه دارد بـه دامن
حضرت باقر! چشم تو روشن
جلــوۀ حســنِ داورت آمـــد           عیــد میــلاد پســرت آمد
جعفر بن محمّد خوش آمد

عید میـلاد دو رهبر آمد
دو فروغ حسن داور آمد
عیــد سلطان انببــا آمــد          صـــادق آل مصطفـــی آمـــد
جعفر بن محمّد خوش آمد

در همان روزی که احمد آمد
صـــــادق آل محمّــــد آمــد
دو  فروزان مهر، دو فروزان ماه       آن رسـول الله، این ولـی الله
جعفر بن محمّد خوش آمد

مـا طرفـــدار عتــرت و قـرآنیم
آل عصمت را در تحت فرمانیم
حضرت صادق،رهنمای ماست      رهنمای ما،مقتدای ماست
جعفر بن محمّد خوش آمد[13]

پی نوشتها :
[8] بهار امامت ۲ – غلامرضا سازگار
[9] بهار امامت – غلامرضا سازگار
[10] بهار امامت ۳ - غلامرضا سازگار
[11] حسین ترابی
[12] بهار امامت ۳ - غلامرضا سازگار
[13] بهار امامت ۴ - غلامرضا سازگار
[14] بهار امامت ۴ - غلامرضا سازگار