سلسله مباحث گناه‌شناسی استاد علیپور | درجه وجودی انسان یعنی چه؟ (جلسه بیست و نهم)
جلسه بیست و نهم گناه‌شناسی | مفهوم درجه وجودی انسان در نظام خلقت - استاد علیپور
درجه وجودی انسان، مفهومی بنیادین در شناخت جایگاه او در نظام خلقت است. در جلسه بیست و نهم از سلسله مباحث گناه‌شناسی استاد علیپور، این موضوع با رویکردی قرآنی، فلسفی و تربیتی بررسی شد تا ابعاد رشد، سقوط و مسئولیت انسان در مسیر هستی روشن گردد.
درجه وجودی انسان؛ سنجه‌ای برای رشد یا سقوط در مسیر خلقت
در این جلسه، استاد علیپور با استناد به آیات قرآن کریم از جمله:
- «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ» (تین: ۴)
- «ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ» (تین: ۵)
به بررسی مفهوم درجه وجودی انسان پرداخت. وی توضیح داد که انسان در نظام هستی، دارای ظرفیت‌های گوناگون برای تعالی یا سقوط است و این درجه وجودی، وابسته به نوع رفتار، نیت، ایمان و ارتباط او با خداوند است.
محورهای اصلی بحث عبارت بودند از:
- درجه وجودی انسان، فراتر از رتبه اجتماعی یا علمی است
- اعمال نیک، ایمان و معرفت موجب ارتقاء وجودی انسان می‌شوند
- گناه، غفلت و انکار حق، انسان را به مراتب پایین‌تر از حیوانات می‌کشاند
- درجه وجودی، تعیین‌کننده جایگاه انسان در آخرت و نزد خداوند است
- رشد وجودی، نیازمند مراقبه، تزکیه نفس و ارتباط مستمر با حق است
استاد علیپور تأکید کرد که انسان می‌تواند با انتخاب‌های خود، مسیر فرشتگان را طی کند یا به حضیض حیوانیت سقوط کند. این جلسه با هدف شناخت جایگاه حقیقی انسان در نظام خلقت، مخاطبان را به تأمل در مسیر رشد معنوی و مسئولیت‌پذیری دعوت کرد.
افزودن دیدگاه جدید