اخراج هزاران ایرانی مقیم عراق توسط رژیم بعث این كشور (1359 ش)

صدام، از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران، بغض و كینه خود را نسبت به ایران اسلامی آشكار می‏ساخت و به طور آشكار و پنهان، در صدد تعرّض به انقلاب اسلامی برآمد. وی ابتدا ستون پنجم خود را برای اقدامات تخریبی به شهرهای مختلف ایران به ویژه نقاط مرزی مانند خرمشهر، آبادان و اهواز اعزام كرد. همچنین از اوایل سال 1358، هزاران ایرانی تبعه عراق را از جوار اماكن متبركه نجف، سامرا، كربلا و كاظمین به طرز رقّت انگیزی اخراج و اموالشان را مصادره نمود. در همین راستا، در چنین روزی، رژیم بعثی عراق كه خود را برای حمله وسیع و سراسری به ایران آماده می‏كرد عده بی‏شماری از ایرانیان مقیم این كشور را به وسیله كامیون تا مرز آورده و آنها را به همان وضع رها نمود. در این حال، مقامات محلی ایران، از رانده شدگان به عنوان مهمان جمهوری اسلامی استقبال كردند و امكانات رفاهی برای آنان فراهم نمودند. اخراج ایرانیان و شیعیان در روزهای بعد نیز ادامه یافت و صدها هزار نفر در این جریان بی‏خانمان و آواره شدند. در همین حال، وزیر امور خارجه عراق طی نامه‏ای به دبیر كل سازمان ملل متحد با استناد به روحیه توسعه‏طلبی دولت ایران، خواستار خروج ایران از سه جزیره عربی ابوموسی و تنب كوچك و بزرگ شد. در روزها و ماه‏های بعد، تعرضات رژیم بعث با حمایت بیگانگان رو به افزایش نهاد تا اینكه در 31 شهریور 1359، جنگ هشت ساله‏ای را به ایران اسلامی تحمیل نمود.صدام، از همان ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی ایران، بغض و كینه خود را نسبت به ایران اسلامی آشكار می‏ساخت و به طور آشكار و پنهان، در صدد تعرّض به انقلاب اسلامی برآمد. وی ابتدا ستون پنجم خود را برای اقدامات تخریبی به شهرهای مختلف ایران به ویژه نقاط مرزی مانند خرمشهر، آبادان و اهواز اعزام كرد. همچنین از اوایل سال 1358، هزاران ایرانی تبعه عراق را از جوار اماكن متبركه نجف، سامرا، كربلا و كاظمین به طرز رقّت انگیزی اخراج و اموالشان را مصادره نمود. در همین راستا، در چنین روزی، رژیم بعثی عراق كه خود را برای حمله وسیع و سراسری به ایران آماده می‏كرد عده بی‏شماری از ایرانیان مقیم این كشور را به وسیله كامیون تا مرز آورده و آنها را به همان وضع رها نمود. در این حال، مقامات محلی ایران، از رانده شدگان به عنوان مهمان جمهوری اسلامی استقبال كردند و امكانات رفاهی برای آنان فراهم نمودند. اخراج ایرانیان و شیعیان در روزهای بعد نیز ادامه یافت و صدها هزار نفر در این جریان بی‏خانمان و آواره شدند. در همین حال، وزیر امور خارجه عراق طی نامه‏ای به دبیر كل سازمان ملل متحد با استناد به روحیه توسعه‏طلبی دولت ایران، خواستار خروج ایران از سه جزیره عربی ابوموسی و تنب كوچك و بزرگ شد. در روزها و ماه‏های بعد، تعرضات رژیم بعث با حمایت بیگانگان رو به افزایش نهاد تا اینكه در 31 شهریور 1359، جنگ هشت ساله‏ای را به ایران اسلامی تحمیل نمود.