درگذشت "رالف امرسون" نویسنده و فیلسوف برجسته امریكایی (1882م)

27 آوریل
رالْفْ والْدو اِمِرسون(گنجینه تصاویر ضیاءالصالحین)

رالْفْ والْدو اِمِرسون، نویسنده، ادیب و فیلسوف معروف امریكایى در 25 مه 1803م در امریكا به دنیا آمد. وی كودكی خود را در غم مرگ پدر و رنج تنگ دستی پشت سر نهاد و پس از اتمام دروس دانشگاهی خود، به مطالعه فلسفه وتاریخ پرداخت. وی در جوانی راهی اروپا شد و پس از آشنایى با افكار دانشمندان و نویسندگان اروپایى، برای ایراد خطابه درباره فلسفه زندگی به سراسر امریكا سفر كرد. هر چند در ابتدا قرار بود كه وی به كلیسا بپیوندد، ولی بر اثر بیان نظرات مخالف كلیسا، مجبور به كناره گیری از آن گردید.

امرسون سپس خانه اش را در شهر كنكورْدْ، محفل اهل علم و ادب ساخت و افكار فلسفی خویش را كه بر مبنای سیر و سلوك گذارده شده و از حكمای شرق الهام گرفته بود، عرضه كرد. وی در سال 1836م رساله طبیعت را منتشر نمود كه در آن عقیده خود را در مخالفت با فلسفه مادی بیان كرده و عالم طبیعت را مظهری از عالم معنوی و روحانی دانسته است. فلسفه امرسون، یك نظام فلسفی خشك نبود و ادعا نداشت كه اندیشه اش از یك ثبات جزمی و یقینی برخوردار است. او بر این عقیده بود كه همه آدمیان، اجزای حیاتی یك وجود هستند و آن، بشریت است. بنابراین كار ما آن است كه وحدت و یك پارچگی انسان را به عنوان جزء و پاره ای از خداوند، دوباره مورد تایید قرار دهیم. امرسون هم چنین بر این اعتقاد بود كه افراد انسان نامتناهی هستند و زندگی خصوصی هر انسانی را می توان شكوه مندتر از هر مملكتی در تاریخ گردانید.

امرسون می خواهد كه هر انسان بر ذات خود تكیه كند. در فلسفه استقلال جهانی امرسون، زیبایى دوستی در شناسایى ارتباطی كه میان همه افراد بشر وجود دارد نهفته است. امرسون، خدا را واقعیت مطلق می داند كه از عالم هستی جدا نیست. وی می گفت: هر جا دو نفر سرگرم گفتگو هستند، نفر سومی هم حاضر است و آن خداست. زندگی مكتبی است برای پرورش دوستی؛ ما همیشه مشتاقیم تا به كلاس توحیدبخش ارواح انسانی بشتابیم. هنر دوستی را در خود پرورش ده تا به قلب حقیقت نزدیك تر شوی. اگر در دل انسانی، تخم لطیف محبت به دیگران كاشته شود و آن انسان احساس كند كه انسان های دیگر، خودِ دیگری هستند، این احساس می تواند شگرف ترین تغییرات را در دنیای ظواهر پدید آورد. به طور كلی، یگانگی بشر، عظمت انسان معمولی و ترقی مستقیم همه آدمیان در پرتو سائقه دوستی به سوی شناسایى روحی جهانی كه وحدت بخش همه نفوس فردی است، اصول فیلسوفانه امرسون را شكل می دهند.

امرسونْ شعارِ خود را در آزادی اندیشه و هنر اعلام نمود و توجه گروهی را به خود جلب كرد و اندیشه هایش سرچشمه فكر تازه به شمار آمد. در نظر امرسون، راه حل اصلی برای برطرف كردن سرگشتگی بشر در انتخاب زندگی یا انزوا در جامعه را باید در وجود خویش جستجو كرد. امرسون در كنار تفكرات فلسفی، به عنوان نویسنده و شاعری توانا، مشهور است. او هم چنین سهم موثری در شناساندن رجال ادبی ایران هم چون سعدی، حافظ، خیام و مولوی به امریكائیان دارد. امرسون را اولین ادیب امریكایى دانسته اند كه با ادبیات ایران آشنا شده است. اشعار امرسون كه رنگی عارفانه دارد و غالباً با حكمت و پند و اندرز آمیخته است، در دیوان او انتشار یافته اند. امرسون با شعر و نوشته های فلسفی خود، جنبشی آشكار در افكار ملی امریكا پدید آورد؛ وی در میان ادبای امریكایی قرن نوزدهم مقام ممتازی كسب كرد و پیشوای رُنِسانْسْ امریكایی به شمار آمد. رالف والدو امرسون سرانجام در 27 آوریل سال 1882م در 79 سالگی درگذشت. با این حال، آثار كامل امرسون، 22 سال پس از مرگش در سال 1904م، در 12 جلد انتشار یافت.

 

Share