بوریس لئونیدویچ پاسْتِرناك شاعر بزرگ روسی در 10 فوریه 1890م در خانواده ای هنرمند در مسكو به دنیا آمد. وی مدتی در رشته های موسیقی، حقوق و فلسفه تحصیل كرد. اما سرانجام به سرودن شعر و نمایش نامه نویسی روی آورد و از دهه 1930 به عنوان بزرگ ترین شاعر روسیه شناخته شد. وی در این زمان به انتشار آثار خود پرداخت و به شهرت رسید. آثار وی بعضاً درباره انقلاب روسیه بود و جنبه های عاطفی و انقلابی، در آن با یك دیگر ارتباط نزدیكی داشتند. پاسترناك سپس به مدت ده سال به ترجمه آثار بزرگ خارجی به زبان روسی دست زد و بیشتر آثار شكسپیر، به وسیله او به این زبان ترجمه شد. این شاعربرجسته، پیرو سبك رئالیسم یا واقع بینی بود و اشعار خود را با این سبك می سرود. وی در سال 1957م كتاب معروف خود با نام دكتر ژیواگو را منتشر كرد كه این امر غوغای فراوانی را برانگیخت. كتاب مزبور هرچند مربوط به سرگذشت دوران استالین بود ولی با ظرافتی فراوان، تاروپود سیستم سوسیالیستی شوروی را به باد انتقاد گرفته بود. پاسترناك پس از انتشار این كتاب از اتحادیه نویسندگان اخراج شد و تا آخر عمر، گوشه گیری و عزلت اختیار نمود. یك سال پس از انتشار كتاب دكتر ژیواگو، در سال 1958، این كتاب برنده جایزه ادبی نوبل گردید اما حكومت وقت شوروی او را از خروج از كشور و دریافت این جایزه منع كرد. از این رو، پاسترناك بر اثر فشار دستگاه كمونیستی، طی نامه ای دریافت جایزه نوبل را رد كرد. قلم پاسترناك ساده و روان بود و از پیچیدگی و ابهام كمتری برخوردار است. وی شاعری درون گراست كه در اشعار خود می خواهد به درون دنیای محسوس و مرئی نفوذ كند. علاوه بركتاب دكتر ژیواگو، بسیاری از آثار پاسترناك مورد انتقاد و سرزنش قرار گرفتند. چرا كه وی درمحیط بسته شوروی كمونیستی، با خلق این آثار، به طور غیرمستقیم، ارزش های این انقلاب و در حقیقتْ حقانیت هیأت حاكمه را زیر سؤال می برد. با این حال، نفوذ اشعار وی بر نسل جوان انكارناپذیر است. بوریس پاسترناك سرانجام در 30 مه 1960م در هفتاد سالگی درگذشت و به طرز با شكوهی تشییع شد. آسمان زمینی، دومین پرنده و زندگی خواهرم از دیگر آثار پاسترناك می باشند.
