امام صادق عليه السلام : مردم هيچ شهرى از پزشكِ بصيرِ مورد اعتماد بى نياز نيستند [*]
طبق دستورات اسلام ، پزشكی یك وظیفه ای شرعی محسوب می‌شود و واجب كفایی است. یعنی همه از تركش مجازات می شوند و با عمل بعضی به آن، از دیگران ساقط می گردد
امام صادق(علیه السلام) نیز می فرماید: «مردم هر سرزمینی از سه چیز بی نیاز نمی شوند كه هم در دنیا و هم در آخرت نجات دهنده آنان است، اگر از آنها روی برگردانند، نادانند: فقیه عالم و دانا و امیری نیكوكار و اطاعت شونده و طبیبی بینا و مطمئن.» [1]
البته پزشک باید بداند که طبیب واقعی خداوند است و ایشان فقط نقش وسیله و یاور دارد.
پيامبر صلي الله عليه و آله به پزشكى فرمودند : خدا طبيب است و تو ياورى مهربان هستى . طبيب درد كسى است كه آن را آفريده است.[2]
خیرخواهی برای بیمار و تلاش برای درمان او نیز از وظایف پزشك است، چنان كه امام علی (علیه السلام) در سفارش به پزشكان درباره تقوا می فرماید: «مَنْ تَطَیَّبَ فَلْیَتَّقِ اللّه وَ لْیَنْصَحْ وَ لْیَجْتَهِدْ؛ هركس طبابت پیشه كند، باید از خدا پروا كند و خیرخواهی و جدیّت ورزد.»[3]
نصح به معنای خیرخواهی و اجتهاد به معنای به كارگیری همه توان است. بنابراین، تقوای پزشكی؛ یعنی پزشك برای انجام درست وظیفه اش باید سود بیمار را در نظر بگیرد و از همه توان فكری و عملی خود برای درمان وی استفاده كند.[4]
البته اسلام طبابت را مخصوص طبیب با تجربه و متخصص میدادند و افراد را از طبابت بدون تخصص خود و دیگران باز می دارد
پيامبر صلي الله عليه و آله :كسى كه بدون پيشينه پزشكى طبابت كند ، ضامن است.[5]
پی نوشت:
[*]. تحف العقول ، ص ۳۲۱
[1]. تحف العقول، ص 238
[2]. كنزالعمّال ، ح 28102
[3]. بحارالانوار، ج 1، ص 67، ح 32.
[4]. عبد خدائى،اخلاق پزشكى،ص 209.
[5]. ميزان الحكمه ، ح 11147 .
--------------------------------
مطالعه بیشتر در:
اخلاق حرفه ای پزشک در سایه اسلام
مطالب مرتبط
