انسان، یعنی فردی معتدل؛ فردی که اسیر نیست؛ فردی که شیطان در دلش راه پیدا نکرده است؛ فردی که به تزلزل، شک، شبهه، محرمات، صفات بد و وسوسه در اعتقادیات آلوده نیست. انسان باید اهل بیت علیهم السلام را الگوی عملی زندگی خویش قرار بدهد و به شیعه حقیقی و به انسانیت نزدیک تر شود
کَرم خدای متعال، بی پایان و رحمتش زیاد است؛ اما این کرم، کسی را می خواهد که بیش از این، نصیب داشته باشد. از آیات قرآنی هم پیداست. سلمان هم باید امید بخشیده شدن را داشته باشد، عموم مردم هم باید داشته باشند و این، امری است که شکی در آن نیست؛ اما قضایای عالم چه در دنیا و چه در برزخ طوری چینش شده است که نعمت های الهی، برای خود انسان است.
انسان، یعنی فردی معتدل؛ فردی که اسیر نیست؛ فردی که شیطان در دلش راه پیدا نکرده است؛ فردی که به تزلزل، شک، شبهه، محرمات، صفات بد و وسوسه در اعتقادیات آلوده نیست. انسان باید اهل بیت علیهم السلام را الگوی عملی زندگی خویش قرار بدهد و به شیعه حقیقی و به انسانیت نزدیک تر شود. این بابی است که باید برایش بسیار تلاش کرد. خیلی افراد، اعتدال در صفات، معرفت و ارتباط با اهل بیت علیهم السلام شیعه حقیقی بودن را طالبند که این مراتب، یک مراقبه و انسجام بیشتری را می خواهد.
حضرت اباعبدالله علیه السلام در بهشت، یک تجلّی می کنند و اهل بهشت، مدت ها در حال مستی می افتند. قاعدتاً بهشت هم مراتب دارد. در همان زمان چه بسا کسانی که با حضرت محشورند، گاهی یک نسیمی از حضرت به آن ها می وزد و لذت می برند. حالا این برای چه مرتبه ای از مراتب بهشت و بهشتیان است، بماند. شاید افرادی نزدیک تر از این معانی به خود حضرت باشند و کسانی پایین تر از این معانی باشند. بالأخره همان طوری که انسانیت مراتب دارد، بهشت هم مراتب دارد و همان طوری که بهشت مراتب دارد، معرفت اهل بیت علیهم السلام هم مراتب دارد.
خواب های خوب، مبشّراتی برای انسان است؛ ولی اگر کسی در عالم بیداری به مقامات اهل بیت علیهم السلام یقین پیدا کرد، خیلی شبهه ها حتی در خواب هم برایش نیست و قضایا در بیداری برایش شفاف است.
مطالب مرتبط
