گوتْهولْدْ اِفْرائیم لِسینْگْ(Gotthold Ephraim Lessing)، نویسنده، منتقد و مورخ آلمانی در 30 ژوئن سال 1729میلادی در منطقه ساکسْ آلمان به دنیا آمد. وی در هفده سالگی برای تحصیل در رشته الهیات، زبان شناسی و علوم طبیعی وارد دانشگاه لایپْزیک شد اما پس از چندی آن را رها کرد و پس از گرایش به تئاتر، کوشید که مانند نویسنده ای مستقل، زندگی کند. اما برای امرار معاش ناچار گشت به مشاغل کوچک تن در دهد. لِسینْگْ در 19 سالگی اولین کمدی خود را بر روی صحنه برد و سپس به روزنامه نگاری و نقد پرداخت. آغاز نویسندگی لسینگ در حالی بود که ادبیات زمان تحت تأثیر دو عامل قوی قرار داشت؛ از طرفی نفوذ آثار نمایشی فرانسه و از طرف دیگر نفوذ تئاتر انگلستان. گوتهولد لسینگ در چنین وضعی به میدان مبارزه قدم نهاد، به جستجوی حقیقت شتافت، خستگی ناپذیر به تجزیه و تحلیل امور پرداخت و فعالیت خود را از راه تئاتر و نقد هنری و روزنامه نگاری ادامه داد و امکان آن را یافت که با شیوه خاص و بیان فصیح و بلیغ، به تنویر افکار و احساس هم میهنان خود بپردازد. درهمین راستا در 24 سالگی اولین اشعار خود، به نام هجویات را سرود و با کلامی موجز وطنزآمیز، تصویری گویا و هوش مندانه از جامعه آلمانی در قرن هجدهم پیش چشم گذارد. وی در سال های بعد با انتشار آثاری از قبیل تراژدی خانم سارا سمپسون و مجموعه تمثیل ها و اثر بزرگ خود به نام لائوکوئون، به شهرت فراوانی دست یافت. لسینگ در لائوکوئون ادراک تازه ای از اصول زیبایى شناسی و هنر خاص ملی عرضه داشته و در آن، هدف خود را، تعیین حدود ارتباط میان نقاشی و شعر عنوان کرده است. در این اثر، جز مفاهیم و مطالب پرارزش، باید شیوه خاص بیان و صراحت و دقت و هماهنگی آن را نیز در نظرگرفت که در نثر آلمانی بی سابقه بود و بر ادبای پس از آن، تأثیر فراوانی نهاد. آخرین سال های زندگی لسینگ، از نظر فعالیت در خلق آثار تحقیقی، از برجسته ترین سال های زندگی وی به شمار می آید. وی در این دوره، نمایش نامه منظوم ناتان خردمند، نوشته هایى از نویسنده ای مجهول و تربیت نوع بشر را انتشار داد. اثر اخیر، متفکرانه ترین اثر لسینگ است که در آن، اندیشه های مذهبی او به صورتی فشرده و موجز، در صد بند و عبارت با نظمی منطقی و پیوسته بیان شده و تحول مذهبی بشر در خلال انقلاب های پی در پی ترسیم گشته است، تحولی که بشر را به سوی کمال معنوی می کشاند. از نظر لسینگ، کشف و الهام در مذهب برای نوع بشر، همان حالت را دارد که تربیت برای فرد. تربیت و کشف و الهام، مشابه یک دیگر است. منتها تربیت به پرورش فکری فرد ارتباط می یابد و کشف و الهام به پرورش تاریخی ملت ها که بر اثر تحولات و انقلاب ها پدید می آید. لسینگ با مطرح کردن این موضوع، به دنیای ماوراءالطبیعه دست می یابد و از حدود اندیشه های عصر فراتر می رود. وی از طرفداری از قوانین خشک و تغییرناپذیر کلیسا خودداری می کرد و اعتقاد داشت که هر کس حق دارد درباره مسائل مذهبی آزادانه اظهارنظر کند. لِسینْگْ هدف بزرگ خود را، جستجوی واقعی حقیقت، بدون در نظر گرفتن نتایج و عواقب آن عنوان می کرد و بر این عقیده بود که انسان باید صرفاً به خاطر آن که کارِ نیک کردن، پسندیده است کار نیک کند، نه به امید پاداش یا بیم از مجازات. لسینگ در جستجوی خود به دنبال این حقیقت، نه تنها اخلاق و رفتار، بلکه ذوق آدمی را نیز مورد بررسی قرار داد و کوشید تا داوری های درستی در باب ادبیات، هنر، سیاست و موازین اجتماعی زمان خود ابراز دارد. لسینگ از برجسته ترین و درخشان ترین منتقدان ادبی سراسر قرن خود به شمار می رفت، آزادی بخش تئاتر آلمان، خوانده شد و در این راه تلاش مداوم و قاطعی به کار برد. گوتهولد افرائیم لسینگ سرانجام در چهارم دسامبر سال 1781میلادی در پنجاه و دو سالگی درگذشت.
