1. در روايتى معتبر از امام صادق عليه السلام نقل شده که فرمودند: «هرگاه رسول اكرم صلى الله عليه و آله با مؤمنان وداع مى كردند مى فرمود: «زَوَّدَكُمُ التَّقْوى وَوَجَّهَكُمْ اِلى كُلِّ خَيْرٍ وَقَضى لَكُمْ كُلَّ حاجَةٍ وَسَلَّمَ لَكُمْ دينَكُم وَدُنْياكُمْ وَرَدَّكُمْ سالِمينَ اِلى سالِمينَ».[1]
2. در حديثى معتبر دیگری از امام محمد باقر عليه السلام چنین روایت شده که فرمودند: «هرگاه حضرت رسول صلى الله عليه و آله با مسافرى وداع مى كرد دست او را گرفته، مى فرمود: «اَحْسَنَ اللهُ لَکَ الصَّحابَةَ وَاَكْمَلَ لَکَ الْمَعُونَةَ وَسَهَّلَ لَکَ الْحُزُونَةَ وَقَرَّبَ لَکَ الْبَعيدَ وَكَفاکَ الْمُهِمَّ وَحَفِظَ لَکَ دينَکَ وَاَمانَتَکَ وَخَواتيمَ عَمَلِکَ وَوَجَّهَکَ لِكُلِّ خَيْرٍ، عَلَيْکَ بِتَقْوَى اللهِ، اَسْتَوْدِعُکَ اللهُ، سِرْ عَلى بَرَكَةِ اللهِ».[2]
3. در روايتى ديگر آمده است كه در اين وقت مى فرمود: «اَسْتَوْدِعُ اللهَ دينَکَ وَاَمانَتَکَ وَخَواتِيمَ عَمَلِکَ وَوَجَّهَکَ لِلْخَيْرِ حَيْثُ ما تَوَجَّهْتَ وَزَوَّدَکَ التَّقْوى وَغَفَرَ لَکَ الذُّنُوبَ».[3]
4. جمعى براى خداحافظى خدمت حضرت امام جعفر صادق عليه السلام رسيدند، حضرت فرمودند: «اَللّهُمَّ اغْفِرْ لَنا ما اَذْنَبْناها وَنَحْنُ مُذْنِبُونَ وَثَبِّتْنا وَاِيّاهُمْ بِالْقَوْلِ الثّابِتِ فِى الاْخِرَةِ وَالدُّنْيا وَعافِنا وَاِيّاهُمْ مِنْ شَرِّ ما قَضَيْتَ في عِبادِکَ وَبِلادِکَ في سَنَتِنا هـذِهِ وَالمُسْتَقْبَلَةِ وَعَجِّل نَصْرَ آلِ مُحَمَّدٍ وَوَلِيَّهُمْ وَاخْزِ عَدُوَّهُمْ عاجِلاً».[4]
منبع: حلية المتقين، با بازنگری تحت نظر حضرت آیت الله ناصر مکارم شیرازی
----------------------------
پی نوشت:
[1] . ترجمه: «خداوند تقوا را توشه سفرتان سازد وشما را به سوى هر خيرى رهنمون كند وهمه حاجاتتان رابرآورده گرداند ودين ودنياى شما را سالم بدارد وشما را به سلامت به سوى خانواده ودوستانتان در حالىكه آنها نيز سالم باشند بازگرداند». [محاسن، ص 354، ح 46؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 180،ح 805.]
[2] . ترجمه: «خداوند دوستانت را نيكو قرار دهد ويارى تو را كامل گرداند وسختى را بر تو آسان ودور را بر تونزديك ومشكلات تو را كفايت ودين وامانت تو را حفظ وپايان كار تو را به خير كند وتو را به هر خوبىرهنمون سازد. تو را به تقواى الهى سفارش مى كنم. تو را به خدا مى سپارم. با بركت از سوى خدا حركت كن».محاسن، ص 354، ح 47؛ كتاب من لا يحضره الفقيه، ج 2، ص 180، ح 806.
[3] . ترجمه: «دين وامانت وپايان كار تو را به خدا مى سپارم، هر جا كه روى مى آورى خداوند تو را به كار خوبرهنمون سازد وتقوا را توشه تو قرار دهد وگناهان تو را بيامرزد». [محاسن، ص 354، ح 49.]
[4] . ترجمه: «بار خدايا، گناهان ما را بيامرز در حالى كه ما گناهكاريم. وما وآنان را در دنيا وآخرت به گفتار ثابتوپابرجا ثابت قدم گردان وما وايشان را از شرّى كه در ميان بندگانت ودر شهرهايت ودر اين سال ودر سالآينده مقدّر كرده اى حفظ كن ودر يارى خاندان محمّد ودوستانش تعجيل كن ودشمنانشان را به زودىرسوا گردان». [محاسن، ص 355، ح 52.]
