مردم آزار نبودن همواره یکی از شعارهای جذاب برخی افراد بوده و است. اما در عمل چندان نمودی در رفتار آنها ندارد. مردم آزار نبودن در روایات اسلامی خیلی بر آن تاکید شده است. چنانکه امام ششم که در آستانه شهادتش هستیم(امام صادق علیه السلام)؛ در این باره می فرمایند: «المُسلمُ مَن سَلِمَ الناسُ مِن يَدِهِ ولِسانِهِ ، والمُؤمِنُ مَنِ ائتَمَنَهُ الناسُ علي أموالِهِم وأنفُسِهِم؛ مسلمان كسي است كه مردم از دست و زبان او در آسایش باشند و مؤمن، كسي است كه مردم او را امين مال و جان خود بدانند.»[1] بر طبق این حدیث، مسلمان کسی است که مردم از دست و زبان او امنیت داشته باشند. امنیت داشتن مردم از دست انسان مسلمان و مومن در همه زمینه هاست(امنیت روحی و...). چه بسا کسی در زبان و گفتار با مردم خوب باشد، اما اعمال و رفتارش نقض کننده امنیت مردم باشد. مثلا افراد مشهور جامعه اعم از بازیگر و بازیکن و... چه بسا مهربانی آنها هم زبانزد باشد؛ اما با نشان دادن اتومبیل و خانه و تجملات زندگی خود در فضای مجازی و امثال آن، مردم فقیر و متوسط را آزار روحی می دهند و توقع آنها را بالا می برند، و هکذا...
نکته قابل تامل: متاسفانه برخی از کسانی که ادعای مردم آزار نبودن و سخنانی از این قبیل دارند؛ در واقع با سوءاستفاده از این شعار، اهداف خو را پیش می برند. به عبارت دیگر، نیت آنها خدایی نیست و آنها این شعار را برای محبوب شدن می زنند. (مثل برخی از بازیکنان و بازیگران و...) اما چقدر در مواقع حساس و بزنگاه ها به شعار خود پایبندند، خدا می داند. آیا برخی از این افراد بازیگر و بازیکن و غیره که ادعای مردمی بودن را دارند و شرایط اقتصادی کشور را با آب و تاب فراوان می زنند، شده یک بار در بین توده های مردم قرار بگیرند و به درد دل آنها(لااقل طرفداران خود) گوش کنند و مشکلات آنها را رصد کنند؟
پی نوشت:
1ــ معاني الأخبار، ص 239.
مطالب مرتبط
