وصیت امیرالمومنین به همه نسلها - مقام معظم رهبری (صوت، متن)
جملات بعدى وصيت را، اميرالمؤمنين علیه السلام، عمومى مى فرمايد: «اوصيکما و جميع ولدى.» به شما دو پسرم و به همه ى فرزندانم وصيت مى کنم. «و اهلى.» و به همه ى اهل و کسانم. «و من بلغه کتابى.» و به هرکس که اين نامه ى من به او برسد.
با اين حساب، شما که اين جا نشسته ايد و من که اين وصيتنامه را براى شما مى خوانم، همه مخاطب کلام اميرالمؤمنين علیه السلام هستيم. مى فرمايد: «همه ى شما را وصيت مى کنم.» به چه چيز؟ باز «بتقوى اللَّه.» مجدداً «تقوا». اولين و آخرين کلمه ى اميرالمؤمنين، عليه السّلام تقواست. به دنبال آن: «و نظم امرکم.» نظم امرتان. يعنى چه؟ يعنى همه ى کارهايى که در زندگى مى کنيد، منظّم باشد؟ معنايش اين است؟ ممکن است معنايش اين هم باشد. نفرمود «نظم امورکم.» کارهايتان را منظم کنيد. فرمود «نظم امرکم.» آن چيزى که بايد منظم و محکوم نظم و انضباط باشد، «يک چيز» است. «نظم امور» نفرموده است. فرموده است: «و نظم امرکم.» انسان مى فهمد که اين نظم امر، عبارت است از امرى مشترک بين همه است. به نظر من مى رسد که «نظم امرکم» عبارت از اقامه ى نظام و حکومت و ولايت اسلامى باشد. معنايش اين است که با قضيه ى حکومت و نظام، منطبق با نظم و انضباط رفتار کنيد و بلبشو نباشد.
دنياى اسلام بر اثر همان بلبشوها و به خودخواني ها بود که به آن روزگار رسيد. اگر آن روز که اميرالمؤمنين عليه السّلام زمام امور دنياى اسلام را به دست گرفت و امّت اسلام، همه در آن روز با او بيعت کردند، بر آن بيعت مى ماندند، کار به نابسامانيها و تلخکاميها نمى کشيد. پيغمبر فرموده بود: «اگر کسى امام شد و مردم او را پذيرفتند و مورد رضاى خدا بود، کسى حق ندارد با او مخالفت کند.» اگر به همين جمله ى پيغمبر عمل مى شد، آن جنگها پيش نمى آمد؛ نه جنگ جمل، نه جنگ صفيّن و نه جنگ نهروان. اين که افرادى به ميل و براى دل خود، مردم را متزلزل کنند (از اين طرف بِکش؛ ازآن طرف بِکش) و نظام حکومت را به هم بزنند و انضباط عمومى کشور را مختل کنند، همان بدبختى بزرگى است که اميرالمؤمنين عليه السّلام در اين عبارت از وصيتنامه، ازآن نهى مى کند و به خلاف آن امر مى فرمايد: «و نظم امرکم و صلاح ذات بينکم.»
سومين اصلى که در بخش دوم وصيت مى فرمايد، «صلاح ذات بين» است. يعنى با هم خوب باشيد. دلها با هم صاف باشد. اتّفاق کلمه داشته باشيد و اختلاف و جدايى ميانتان نباشد. اين جمله را که بيان مى فرمايد، يک شاهد نيز از کلام پيغمبر مى آورد. پيداست که روى آنْ خيلى تکيه دارد و از آن مى ترسد. نه اين که صلاح ذات بين، اهميتش بيشتر از نظم امر است؛ از باب اين که صلاح ذات بين، آسيب پذيرتر است. لذاست که اين عبارت را از پيغمبر نقل مى کند: «فانى سمعت جدکما، صلى اللَّه عليه وآله وسلم» يقول: از جدتان شنيدم که فرمود: «صلاح ذات البين افضل من عامّة الصّلاة و الصّيام.» صلاح ذات بين و صفاى ميان مردم از هر نماز و روزه اى بهتر است. نمى گويد «از همه ى نمازها و روزه ها بهتر است.» مى فرمايد «از هر نماز و روزه اى بهتر است.»
شما مى خواهيد، دنبال نماز و روزه ى خود برويد. امّا کارى هست که از هر دوى اينها، فضيلتش بيشتر است. آن چيست؟ آن، «اصلاح ذات البين» است. اگر ديديد جايى، در بين امّت اسلامى، اختلاف و شکافى وجود دارد، برويد آن شکاف را پرکنيد. اين، از نماز و روزه، فضيلتش بيشتر است.
منبع: بیانات امام خامنه ای در خطبه های نمازجمعه ۱۳/اسفند/۱۳۷۲
مطالب مرتبط و پیشنهادی :
ماه مبارک رمضان - ویژه نامه ضیافت الله
ویژه نامه احکام روزه و روزه داری
مجموعه استیکر ماه رمضان (ایام و مناسبتها)
دعاهای تصویری روزانه ماه مبارک رمضان
ویژه نامه پیام ادعیه روزانه ماه مبارک رمضان
ویژه نامه نشانی از آسمان - ویژه ماه مبارک رمضان
ویژه ماه مبارک رمضان - ویژه نامه چندرسانه ای ماه ترین ماه
مطالب مرتبط
