تاریخ انتشار: 21 می 2020 شماره مطلب: 29360 تعداد بازدید: 1331 نظرات: 0

موضوع:

کار بدی مکن که ناگریز از عذرخواهی باشد، زیرا انسان با ایمان، نه بدی می ‏کند و نه عذر می ‏خواهد؛ ولی منافق همه روز بد می‏ کند و پوزش می‏ طلبد.

شرح فرازهای دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان

شرح فرازهای دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان از سری مجموعه راه بهشت شامل مفاهیم مهم تربیتی "لیلة القدر و عذر و خطا" در فرازهای دعاست که تقدیم حضورتان می گردد...

مطالب مرتبط و پیشنهادی :
دعاهای تصویری روزانه ماه مبارک رمضان
ویژه نامه پیام ادعیه روزانه ماه مبارک رمضان
شرح دعاهای روزانه ماه مبارک رمضان توسط مرحوم آیت الله مجتهدی تهرانی(ره) + صوت

دعای روز بیست و هفتم ماه مبارک رمضان :

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ وَ صَیِّرْ أُمُورِی فِیهِ مِنَ الْعُسْرِ إِلَی الْیُسْرِوَ اقْبَلْ مَعَاذِیرِی وَ حُطَّ عَنِّیَ الذَّنْبَ وَ الْوِزْرَ یَا رَءُوفاً بِعِبَادِهِ الصَّالِحِین؛ ای خدا، در این روز فضیلت لیلة القدر را نصیب من گردان و تمام امور و کارهای مشکل مرا آسان گردان و عذرهایم را بپذیر، گناهم را محو و نابود ساز، ای رئوف و مهربان در حق صالحان.

شرح فرازهای دعای روز بیست و هفتم ماه رمضان

اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ فَضْلَ لَیْلَةِ الْقَدْرِ؛ در این ماه فضیلت شب قدر را به من عنایت کن،

شب قدر به احتمال قوی شب 23 ماه رمضان است و به احتمال دیگری شب بیست هفتم است که - در آن شب قرآن نازل شده است -، لذا از خدا در این شب توفیق درک شب قدر را خواهانیم.

وَ صَیِّرْ أُمُورِی فِیهِ مِنَ الْعُسْرِ إِلَی الْیُسْرِ؛ خدایا کارهایم را در این ماه از مشکل به سمت آسانی ببر،

یعنی گاهی هر چقدر بخواهیم کاری را انجام دهیم و مشکلات را دور کنیم، باز مشکلی دیگر ایجاد می شود، بنابراین از خدا بخواهیم که این امور را بر ما آسان کند

وَاقْبَلْ مَعَاذِیرِی؛ و خدایا عذر من را بپذیر؛

همه ما باید به خاطر گناهان مان به درگاه الهی عذر تقصیر آوریم و بگوئیم: خدایا اشتباه کردم، و بدانیم که خدا، سر چشمه مهربانی و رحمت است و ما را در آغوش لطف خود قرار خواهد داد.

بنده همان به که ز تقصیر خویش
عذر به درگاه خدای آورد
ور نه سزاور خداوندیش
کس نتواند که بجای آورد

خطا مکن و عذر مخواه

بجاست که در اینجا به حدیثی از امام حسین علیه السلام اشاره شود، حضرت در روایتی می فرماید :«إِیَّاکَ وَما تَعتَذِرُ مِنْهُ فَانَّ الْمُؤْمِنَ لا یُسِیئیُ وَ لا یَعْتَذِرُ وَالْمُنافِقُ کُلَّ یَوْم یُسِیئیُ وَ یَعْتَذِرُ.»[1]
کار بدی مکن که ناگریز از عذرخواهی باشد، زیرا انسان با ایمان، نه بدی می کند و نه عذر می خواهد؛ ولی منافق همه روز بد می کند و پوزش می طلبد.
از هرکسی خطا ممکن است سر بزند، ولی افراد با ایمان و منافق در این جا یک فرق با هم دارند، افراد با ایمان می کوشند که کمتر خلاف کنند تا نیازی به عذر خواستن نداشته باشند؛ زیرا می دانند عذرخواهی - بالاخره - رو را سفید نمی کند، ولی منافقان پروایی از بدی و تخلّف ندارند و پی در پی پوزش می طلبند، و این خود یکی از نشانه های نفاق است که ظاهر آن به حکم عذر خواهی، دلیل بر ندامت است، و باطن آن به حکم تکرار، دلیل بر عدم پشیمانی.