شرح دعای روز دوم ماه رمضان از جواد محدثی

شرح دعای روز دوم ماه رمضان از جواد محدثی

به مناسبت فرارسیدن ماه مبارک رمضان، جهت بهره مندی کافی و وافی از معارف ادعیه روزانه این ماه شرح دعای روز دوم ماه رمضان از جواد محدثی تقدیم حضورتان می گردد...

فرازهای قابل شرح دعای روز دوم ماه رمضان عبارت است از:

• خشم و رضای خدا
• قرائت قرآن

بیشتر بخوانید: ویژه نامه شب و روز دوم ماه مبارک رمضان

در شرح دعای روز دوم ماه رمضان ، آنچه انسان را به بهشت مى برد، یا به دوزخ مى کشد، «رضا»، یا «سَخَط» پروردگار است.

خشم و رضاى خدا

در شرح دعای روز دوم ماه رمضان ، خشم و خشنودى خدا هم، نتیجه و بازتاب عمل ماست.

ماییم که با عملمان، خدا را راضى مى کنیم یا به خشم مى آوریم.

«طاعت» ما، مایه رضایت اوست و معصیتمان، او را ساخط و خشمگین خواهد کرد.

چه عذابى دردناکتر از غضب و نارضایتى خدا؟!...

و چه پاداشى برتر و بزرگتر از خشنودى و رضاى حق؟!

پس باید موجبات رضایتش را فراهم کرد، باید با عمل صالح، کار خیر، حق طلبى، ایثار و اخلاص، انفاق و صدقه، طاعت و عبادت و... به خداوند نزدیک شد و رضاى او را کسب کرد.

باید از نافرمانى، کینه توزى، بدخواهى، سوءنیّت، حسد و غیبت، احتکار و زراندوزى، گرانفروشى و حرامخوارى، ستم و حقکشى دورى کرد، چرا که اینها مایه غضب الهى است، و هر کس مغضوب درگاه خدا گردد، خیر و برکت از او روى گردان خواهد شد و درهاى تباهى و گمراهى و عذاب به رویش گشوده خواهد گشت. به فرموده پیامبر خدا صلى الله علیه و آله به على علیه السلام: بالاترین عمل در این ماه، پرهیز از گناه است:

«اَفضَلُ الأعمالِ فى هذَا الشَّهرِ الوَرَعُ عَن مَحارِمِ اللّه» [شهراللّه ، ص 149]

از آیات قرآن در این زمینه چه برمى آید و چه عملى موجب رضاى حق، و کدام عمل سبب خشم و نارضایتى خالق، به حساب آمده است؟

در برخى آیات، رضایت طرفینى مطرح شده است، یعنى هم رضایت خدا از انسان و انسان از خدا، و در این زمینه، تعبیر «رَضِىَ اللّه ُ عَنهُم وَ رَضُوا عَنْه» آمده است. امّا موارد این سخن:

این ها از جمله مواردى است که نشانى قبول و رضاى الهى بر آنها خورده است و ما که در دعایمان نزدیک شدن به موجبات رضایت خدا را مى طلبیم، با توجه به موارد یاد شده در شرح دعای روز دوم ماه رمضان ، باید از طریقِ:

وسایل این قرب را فراهم کنیم.

قرائت قرآن

مطلب دیگر در شرح دعای روز دوم ماه رمضان و نیایش امروز، توفیق براى قرائت قرآن است.

قرآن، کتاب خداوند و وحى الهى است، مجموعه آیات روشن پروردگار است. برخورد ما با قرآن نیز ممکن است در «رضا» و «سخط» الهى مؤثّر باشد.

خواندن ونخواندن آن، عمل کردن وعمل نکردن به آن،

قرآن را روى سرنهادن یا زیرپا افکندن، در این که خدا از ما راضى باشد یا ناراضى، نقش تعیین کننده داد.

قرآن را باید گشود و خواند، که این قانون، مرامنامه زندگى و منشور حیات است.

راستى آیا قرآن حق ندارد که از غربت خویش در میان مسلمین، به شکوه برخیزد؟

آیا جا ندارد که از مهجور ماندن قرآن میان امّت هاى اسلامى بنالیم؟

قرآنى که آیه آیه اش الهام دهنده است و سوره سوره اش، درسى گران و آموزشى عمیق دارد، چگونه مورد فراموشى قرار گرفته است!...

امام صادق علیه السلام فرموده است:

«قرآن، عهد خـدا با خلق است و سزاوار است کـه هـر مسلمان، به این «عهدنامه» نـگاه کنـد و هر روز مقدارى (50 آیه) از آن را بخواند.» [القرآنُ عهدُاللّه الى خلقه، فقد ینبغى لِلمرء المسلمِ اَنْ یَنْظُرَ فى عهدِه و اَنْ یقرءَ منه فى کلّ یومٍ خمسین آیةًجامع الاخبار، ج 1، ص 335]

امّا آنچه مهمّ است، صِرف تکرار الفاظ نیست، بلکه فهم معانى و عمل به امر و نهى و احکام آن است.

خواندنى با تأمّل و تدبّر، قرائتى همراه با عبرت و اعتبار، و تلاوتى با اندیشه و استبصار.

امام صادق علیه السلام فرمود:

«بر شما باد قرآن... هر آیه اى را یافتید که سبب نجات پیشینیان شما گشته، به آن عمل کنید و هر آیه اى را دیدید که بیان هلاکت اقوام گذشته را داراست، از آن مسأله اجتناب کنید.» [الحیاة، ج 2، ص 116]

این، خود بیان یک فلسفه بلند حیات و تاریخ است.

مسأله عبرت گرفتن و آموزش و تجربه اندوزى.

باید قرآن را تلاوت کرد، زیاد هم باید خواند، با تفکّر و تأمّل، باید قرائت کرد، با وضو و با شست و شوى دهان به تلاوت پرداخت،

و با صداى خوب و لحن زیباى عربى باید خواند. (اِقرَؤُوا القُرآنَ بِلُحُونِ العَرَبِ وَ اَصواتِها.) [کافى، ج 2، ص 614]

پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله فرمود:

«براى هر چیزى زینتى است و زینت قرآن، صداى خوب است». [میزان الحکمه، ج 8، ص 3338]

در سیره معصومین روایت شده است که در ماه رمضان زیاد قرآن مى خواندند و گاهى چند ختم قرآن در این ماه داشتند و به اصحاب خود نیز چنین سفارش مى کردند. [ر.ک: شهراللّه فى الکتاب والسنّه، رى شهرى، ص 193]

از خداى ارحم الراحمین مدد بخواهیم که با توفیق قرائت قرآن، زمینه عمل به آیات الهى را فراهم کنیم، تا به دیدار حق و قرب الهى و مقام «رضا» نایل گردیم.

منبع : سینای نیاز؛ جواد محدثی