بِشْرِ بْنِ غَالِب از جمله کسانی است که نسبت به خاندان نبوت معرفت داشت ولی در روز عاشورا بدون دلیل موجه از یاری نواده رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم خودداری کرد و بعدها این پشیمانی خود را ابراز داشت.
بِشْرِ بْنِ غَالِب که از او با پسوند اسدی کوفی یاد شده[1] را فرزند غالب بن بشر اسدی کوفی[2] از صحابه رسول خدا صلی الله علیه و آله دانسته‌اند.[3] برای او کنیه ابو صادق[4] و یا ابو مالک[5] نیز گفته شده اما در منابع تاریخی درباره شرح حال او مطالب زیادی دیده نمی‌شود.
ابوالشَّعثَاء از آن دسته اصحاب امام حسین علیه السلام است که با شنیدن خبر حرکت امام حسین علیه السلام از کوفه خارج شد و به جمع یاران حضرت پیوست و در روز عاشورا جام شهادت را نوشید.
ابوالشَّعثَاء نام مشهورش یزید بن زیاد بن مُهاصِر[1] بن نعمان کِنْدی است[2] که برای او نام‌های دیگری هم در منابع تاریخی ضبط شده است[3] [4] [5]که از قبیله کِنده و از تیره بَنی بَهدَلَه بوده است[6].
منابع تاریخی و رجالی در بیان گزارش های تاریخی درباره زَحْر بن قَیْس جُعْفی دچار اشتباه شده اند. فردی به این نام از اصحاب امام علی(علیه السلام) است که در صفین شهید شده و فردی دیگر به این نام از قاتلین شهدای کربلاست.
عاشورا، عرصه تبلور ایمان های پاک به خدای سبحان است.افرادی که نه اهل شعار (عزرة بن قيس) بلکه اهل عمل (زهیر بن قین) در مسیر قرب الهی هستند. عاشورا عرصه سنجش ایمان و بصیرت است.
عزرة بن قيس بن غزية مشهور به عزرة بن قيس البجلي از خاندان احمس و از قبيله دهن است.[1] وی اصالتا یمنی است که محضر پیامبر اسلام را درک کرده است. عزرة بن قيس در جنگهاى خالد بن وليد در شام همراه او بود[2] و بعد از مدتی نیز به امارت حلوان رسید.[3]
اسلام خواهی پس از بیداری و روشنگری افکار یکی از نیازهایی است که جهان اسلام بدان پی برده و احساس نیاز کرده است. حرکتی که با انقلاب اسلامی ایران آغاز شد اما در فراز و فرودهای سیاسی و حیله های دشمن مکار و دسیسه باز آن گونه که باید و شاید به مرحله اجرا درنیامد.
حضرت زینب(س) پس از آنکه بیوفایی و نیرنگ کوفیان را به آنها بازگو کرد، امام سجاد(ع) به ایشان فرمود: اى عمّه سکوت کن، باقیماندگان باید از گذشتگان عبرت گیرند و تو بحمد اللَّه عالمی هستی که احتیاج به تعلیم نداری و نیاموخته خردمندی.
در رابطه با امام حسین(علیه السلام) مسائل و مباحث مختلفی را می توان طرح کرد که آگاهی به همه این مباحث از جهتی هم لازم است و هم مفید، اولاً جنبه معرفتی دارد که ما نسبت به مقام امام حسین(علیه السلام) معرفت پیدا کنیم و اساس کمال ایمانی انسان هم به معرفت به امامش است. همانطور که از خود امام حسین(علیه السلام) روایت شده که اصحابشان رفتند و این کلام را ایراد فرمودند که خدای متعال بندگان را نیافریده است مگر اینکه او را بشناسند. وقتی که او را شناختند، بندگی او را بکنند و وقتی که او را بندگی کردند از بندگی غیر او بی نیاز بشوند.
هیچگاه میان حق و باطل صلحی برقرار نخواهد شد
پیامبر اکرم(ص) محور اصلی و پرچم دار درگیری روز عاشورا هستند و این درگیری تمام نمی شود تا این که یک نفر از شیطان یا رسول خدا(ص) شکست خورده و به زیر پرچم دیگری بیاید چون هیچگاه میان حق و باطل صلحی برقرار نخواهد شد؛ عاقبت در دولت حضرت مهدی(ع) شیطان از رسول خدا شکست خورده و به زیر پرچم ایشان خواهد آمد.
«شعور و شهود عاشوراییان» گنجینه ای است از مطالب خواندنی دربارۀ قیام حضرت حسین بن علی علیه السّلام و شوری که در عالم افکند. این اثر به رغم تنوّع و تکثّر مطالب از نویسندگان مختلف، مجال کسب مفاهیم و مطالب مهمّ پایهای را فراهم آورده و سطح معرفت خوانندگان را در وجوه مختلف بینشی، ارتقاء میبخشد.
