انتظار یعنی عمل گرا بودن تا جاییکه این عمل در رفتار و کردار و گفتار شخص منتظر نمود پیدا می کند؛ به مانند شخصی که قرار است مهمان عزیزی برایش بیاید، این شخص بخاطر حرمت آن عزیز، دست به چه کارهایی می زند؟ چه اقداماتی را انجام می دهد؟ یعنی یقین دارد که امامش می آید و بخاطر همین دست به اقداماتی می زند و مقدماتی را برای ظهور ایشان فراهم می نماید بطوری که این اقدامات را اول در وجود خود و بعد در محیط پیرامونش به مرحله نمود می رساند..
سیر تكاملى با سرمشق قرار دادن برنامه خلوت، پس از تهجّد شبانه، با خلوت اعتكاف كه دست كم سه روز ادامه مى یابد، كامل مى شود و با عمل «امّ داوود» در روز سوم(نيمه ماه رجب) اوج می گیرد و پس از انجام اعمال وارد شده دعاى امّ داود آغاز می شود:
در اینجاست که پس از سه روز مجاهدت معتکف، دستورات برای خلوت جدّی تر می شود و معتکف حریم حرم یار را محرم شده؛
ای خلوت گزیده! اینک در خلوتی خلوت تر از قبل باش، طوری که هیچ چیزی و هیچ کسی تو را از یاد خدا منصرف نسازد و مشغولت نکند و در محضر کبریایی حقّ خود را ببین که حضور ربّ الارباب سنگینی می کند.
البته حضرت آیت الله العظمی بهجت (قدس سره) می‌فرمودند برای تحصیل فلسفه ابتدا تعلّم علم کلام و بررسی روایات ، سپس اشتغال به فلسفه نمایند، خصوصاً آنانکه استعداد بیشتری برای تعلّم فلسفه دارند. ولی کسانیکه استعداد و ذوق تحصیل آنرا ندارند ادامه آن برای ایشان مفید نیست.
