سپهبد یزدان پناه وزیر جنگ، دكتر علی امینی وزیر اقتصاد ملی، دكتر اقبال وزیر راه، دكتر نخعی وزیر كار، ابراهیم زند وزیر كشور، علی هیئت وزیر دادگستری، مسعود كیهان وزیر فرهنگ، محمدعلی وارسته وزیر بهداری، اسدالله علم وزیر كشاورزی، سید جلال تهرانی وزیر پست و تلگراف. اداره امور وزارت دارائی را نخست وزیر عهده دار شد.
ابوعلی عبدالله بن بَنّاء، دانشمند علوم قرآنی، محدث و فقیه مسلمان، از محققان در زمینه های تاریخ، اخلاق، حدیث، كلام و لغت بود و تالیفات متعددی از خود به جای گذارد. تعداد تالیفات ابن بنّاء را تا 150 جلد ذكر كرده اند كه البته تنها سه اثر او به صورت نسخه ی خطی در كتابخانه های بزرگ دمشق نگهداری می شود. وفات ابن بناء در 85 سالگی واقع شد.
آیت اللَّه سیدعلی یثربی كاشانی در سال 1311 ق در عتبات عالیات متولد شد. ابتدا نزد پدر بزرگوارش آیت اللَّه سید محمدرضا پُشت مشهدی و دیگر اساتید، مقدمات و سطوح را به پایان رساند. سپس در سال 1331 به حوزه ی درس آیات عظام علامه محمدكاظم یزدی(صاحب عُروَةُالوُثقی)، شریعت اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی و میرزای نایینی حاضر و از آنان بهره مند گردید. آیت اللَّه یثربی در سال 1339 ق به درخواست پدرش به كاشان رفت، در حالی كه در وقت حركت، استادش آقاضیاءالدین عراقی، او را با اشك بدرقه نمود.
شهید اسفندیار قربانی، بیست و هشتم فروردین ماه ۱۳۳۸ش در روستای رستم آباد چشم به جهان هستی گشود. در سن شش ماهگی پدرش را از دست داد و سرپرستی او را عمویش به عهده گرفت. شهید قربانی از سنین کم، باتقوا و خداپرست بود. اسفندیار در همان کودکی به شغل شبانی مشغول شد و برای کسب معاش خود و مادرش کوشش می کرد. بزرگ تر که شد برای این که بتواند زندگی مستقلی داشته باشد، شغل شبانی را رها کرد و به شهرستان بوشهر هجرت نموده و به کارگری مشغول شد. مدت یک سال در بوشهر کار کرد و بار دیگر به خشت بازگشت. شهید از نعمت سواد بی بهره بود ولی با همین بی سوادی، دوستان را پند و اندرز می داد.
استاد عباس سحاب فرزند ابوالقاسم در سوم دی ماه سال 1300 ش در یكی از روستاهای اطراف تفرش در استان مركزی به دنیا آمد. وی فراگیری علم را از چهار سالگی آغاز كرد و در ده سالگی به همراه پدر راهی تهران گردید. در تهران بود كه برای نخستین بار، استعداد و علاقه او به جغرافیا نمایان شد و در او رشد كرد به طوری كه در پانزده سالگی اولین نقشه تهران را تهیه نمود. این نقشه و نقشه های بعد از تهران و شهرهای دیگر، شالوده و اساس یك مؤسسه جغرافیایی را در سال 1324 ش به وجود آورد و عباس را به شهرت رساند.
رضاقلی نظام مافی ملقب به سالار معظّم و نظام السلطنه و سردار مكرّم در سال 1246 ش در تهران به دنیا آمد. وی پس از فراگیری دروس و فنون نظامی به دستگاه عمومی خود كه از رجال با نفوذ قاجار بود، وارد شد و به مقاماتی دست یافت. رضاقلی در بحبوبه جنگ بین المللی اول به همراه عده ای از رجال و روحانیون برای مبارزه با قوای روس و انگلستان، دولت موقتی به حمایت آلمان و عثمانی تشكیل داد ولی این عمل باعث واكنش دولت مركزی شد و آنان تمام اموال و نشان های او را مصادره كردند. تا این كه با اهدای اشیاء نفیسی به احمدشاه، توانست رضایت وی را برای ورود به ایران جلب كند.
سیدمحسن جَبَل عاملی، ملقب به "امین"، از علمای شیعه، در 1284 ق در جبل عامل زاده شد و پس از تحصیل مقدمات در زادگاه خود، راهی نجف گردید. وی در آن جا در حوزه ی درس آیات عظام آخوند خراسانی، شریعت اصفهانی، شیخ محمدطه نجف و دیگر بزرگان جای گرفت و دانش فراوان اندوخت. سیدمحسن در 1319 ق به دمشق رفت و حامل لوای شریعت و عهده دار حل و عقد امور مذهبی و تدریس و تالیف گردید. كتاب نفیس اعیانُ الشیعه اثر نفیس ایشان و از مهم ترین مصادر اسلامی در رجال شیعه می باشد.
علی بن عبداللَّه بن محمد علیاری قراجه داغی تبریزی، در سال 1236 ق در روستای سَردْرود در نزدیكی تبریز، به دنیا آمد. وی ابتدا در قریه ی عَلیار و سپس در نجف اشرف ساكن شد. ملاعلی علیاری عالم، فقیه، محدث، حكیم، ادیب و شاعری بود كه در نجف اشرف به كسب علوم پرداخته و از شیخ مرتضی انصاری، میرزای بزرگ شیرازی و سیدحسین كوه كمره ای اجازه روایت و اجتهاد كسب كرده بود. از آثار وی: المَقاصد، حاشیه ی قوانین، مِشكوةُالوُصولِ الی عِلمِ الاصول می باشند. آیت اللَّه علیاری طبع شعر خوبی داشت و در علم نجوم و ریاضی نیز دارای مهارت بود.
ابوالغنائم محمد بن علی بن فارس واسطی مشهور به ابن المُعَلِّم در سال 501 ق در عراق به دنیا آمد و تا آخر عمر در همان جا باقی ماند. او در اشعارش مضامین اخلاقی و اجتماعی را با الفاظی ساده و روان مطرح كرده است. هم چنین اشعاری در مدح و نیز موضوعات عرفانی دارد. ابن معلم هرگز از قالب های كهن عرب دست برنداشت امّا گه گاه كوشید مضامین آنها را با الفاظ جدید، عرضه كند. تنها اثر به جای مانده از ابن معلم دیوان اشعار اوست.
