پول فور، شاعر و نمایش نامه نویس برجسته فرانسوی در 1فوریه1872م در پاریس به دنیا آمد. ذوق ادبی وی در اوان جوانی بارور شد و همراهی با شعرای بزرگ، او را در صف پیشروان نهضت سمبولیسم یا نمادگرایى كه بیانگر غیرمستقیم عواطف و افكار می باشد، قرار داد. پول فور در 17 سالگی اثری سمبولیك را در عرصه تئاتر بر روی صحنه آورد و در سال های بعد، نمایش نامه های دیگری كه با سبك غالب آن روز هماهنگ نبود نگاشت و اجرا كرد. روش خاص پول فور در عالم نمایش، سر و صدای فراوان برپا نمود. از این رو به نشر اشعارش در مجلات پرداخت و سپس دیوان اشعار خود را منتشر ساخت.
با قدرت یافتن وهابیون در حجاز، مناقشات و زد و خوردهایى بین آنان و دیگر مسلمانان به ویژه شیعیان روی می داد كه یكی از این موارد، تجاوز وهابیون به شهرهای مقدس نجف و كربلا در بیستم آوریل سال 1802م است. با توجه به این كه دو شهر نجف و كربلا از شهرهای مورد احترام و از زیارتگاه های مهم شیعه است، این امر باعث شد كه حملات وهابیت بیشتر و شدیدتر در مورد این دو نقطه متمركز شود. انگیزه اصلی این تجاوزكاران از كشتار و قتل و غارت شیعیان، اعتقادات تند مذهبی آنان بود كه با تعصب شدیدی آمیخته است.
ملاعلی بن جمشید معروف به آخوند نوری از محضر اساتید بزرگی چون محمد بیدآبادی كسب فیض نمود. سپس به تدریس مشغول شد و حوزه بزرگی در فلسفه تاسیس كرد كه از نظر كمّی بی نظیر بود. آخوند نوری علاوه بر تحصیل و تدریس به مقام شامخی نیز در حكمت متعالیه نایل گشت تا بدان پایه كه برخی از دانشمندان فلسفه، پایگاه او را از این جهت به مقام و موقعیت "صدرالمتألهین" نزدیك دانسته اند. از آثار متعددی كه به وی نسبت می دهند حواشی اسفار و رساله ای در وحدت وجود است. مدفن این عالم طراز اول قرن 13، كفشكن حرم حضرت علی(ع) در نجف اشرف می باشد كه به وصیت او بوده است.
شیخ جعفر كاشف الغطاء در سال 1154 ق در نجف اشرف به دنیا آمد و از همان اوان كودكی به تحصیل علوم دینی پرداخت. در آغاز، مقدمات را نزد پدر آموخت و سپس از محضر بزرگانی نظیر شیخ محمدمهدی فتونی، محمدباقر وحید بهبهانی و سیدمهدی بحرالعلوم كسب دانش كرد. شیخ جعفر سپس به تالیف و تدریس پرداخت و شاگردان فراوانی تربیت نمود و كتب متعددی نگاشت. یكی از كارهای مهم وی، مقابله با اخباری گری بود و تلاش مؤثری در از بین بردن این فتنه انجام داد. سرانجام این عالم سترگ پس از هفتاد و چهار سال عمر با بركت، دار فانی را وداع گفت و زندگی جاودان خود را آغازكرد.
آیت الله رضوانی در سال 1309 در خمین به دنیا آمد. وی عضویت در مجلس خبرگان رهبری، تدریس خارج در نجف اشرف و تهران، نماینده حضرت امام(ره) و مقام معظم رهبری در بازار و رئیس دیوان عدالت اداری در سوابق کاری آیت الله دیده می شود. وی از اول اسفند 1358 تا 29 تیر 1362 به عضویت شورای نگهبان درآمد و پس از مدتی مجدداً از 9 شهریور 1368 تاکنون عضو این شورا بوده است.
شهید ابراهیم یوسفیان، پانزدهم اسفندماه ۱۳۴۶ش در شهرستان نور در محله خیابان حافظ در یک خانواده مذهبی و پرجمعیت چشم به جهان هستی گشود. ابراهیم در دوران کودکی بسیار آرام و منضبط بود. در سال ۱۳۵۳ش وارد مدرسه ابتدایی شد. اولین سال ورود به مقطع راهنمایی این شهید مصادف شد با پیروزی انقلاب اسلامی و این پیروزی بزرگ بر روحیات ابراهیم اثر گذاشت و او هم علاقه مند به حضور در انقلاب اسلامی شد. پس از تشکیل سپاه پاسداران به دستور حضرت امام خمینی (ره)، وی با علاقه بسیار به عضویت بسیج درآمد و انجام دستورات امام (ره) را سرلوحه زندگی خویش قرار داد.
آیت اللَّه حاج سیدتقی حسینی نصیری متكازینی در سال 1289ش (1328ق) در یكی از روستاهای توابع بهشهر در استان مازندان به دنیا آمد. وی پس از طی دوره مقدمات، راهی حوزه علمیه كوهستان شد و زیر نظر فقیه و عارف نامی، آیت اللَّه شیخ محمد كوهستانی به رشد علمی و اخلاقی نائل آمد. او سپس سطوح عالیه را در حوزه علمیه مشهد پشت سر گذاشت و برای تكمیل دروس فقه و اصول، عازم نجف اشرف شد. آیت اللَّه حسینی نصیری در نجف در حلقه درس میرزا حسن یزدی و میرزا هاشم آملی شركت كرد و پس از اقامت هشت ساله و اخذ اجازه اجتهاد، به میهن بازگشت.
