اعتراض وزارت خارجه نسبت به تغییر نام خیابان بوستان به «شهید آیتالله نمر»
عضو شورای شهر تهران از اعتراض وزارت امور خارجه مبنی بر تغییر نام خیابان مقابل سفارت عربستان خبر داد.
عضو شورای شهر تهران از اعتراض وزارت امور خارجه مبنی بر تغییر نام خیابان مقابل سفارت عربستان خبر داد.
10 فروردین 1340 ش.========وفات آیة الله العظمی حاج سید حسین بروجردی.
16 مهر 1340 ش.========تصویب قانون انجمن های ایالتی و ولایتی.
8 آذر 1341 ش.========لغو قانون انجمن های ایالتی و ولایتی .
19 دی 1341 ش.========اعلام انقلاب سفید.
2 بهمن 1341 ش.========تظاهرات مردم در تهران.
1 فروردین 1342 ش.========اعلام عزای عمومی در عید نوروز.
سرانجام در روز 26 دی 1357 محمد رضا شاه مجبور شد ایران را به سمت کشور مصر ترك كند، و این در حالی بود كه حتی نزدیك ترین حامیان و اربابانش هم از پذیرفتن او امتناع كردند.
بعد از شهادت امام حسین(علیه السلام)، بسیاری از کوفیان بودند که از کرده خود پشیمان شدند. آنها دست به قیامی زدند که قیام توابین نام گرفت. یکی از مهم ترین اهداف این قیام انتقام از قاتلان امام حسین(علیه السلام) بود تا بدین وسیله، اشتباهی را که مرتکب شده بودند جبران کنند، هر چند در این راه کشته شوند.
در مورد پذیرش توبه آنها؛ هم ما و هم خود آنها اقرار داشته اند که در واقعه کربلا می توانستند عملکرد بهتری داشته باشند. در سمت دیگر، توبه کردن آنها نیز نقل اخبار و گفتارها است. در سمت دیگر توبه کردن آنها نیز مورد نقل اخبار و گفتارها است. قضاوت در مورد توبه آنها، باید براساس شواهد و قرائن بوده باشد، زیرا آنچه در عالم واقع، حاصل شده؛ به اینکه خداوند در واقع توبه آنها را پذیرفته است یا نه، از علم ما خارج است. اما براساس قرائن و شواهد می توان این گونه بیان داشت؛ آنها تلاش کردند با انتقام گرفتن از قاتلان امام حسین(علیه السلام) جبران گذشته کنند و بیشتر آنها توبه خود را با اهدای بزرگ ترین داشته؛ جان خود تکمیل کردند، براساس این عملکرد می توان حکم به پذیرفته شدن توبه کرد، به خصوص اینکه پذیرنده توبه خداوندی است ارحم الراحمین.
عزل امیرکبیر از صدارت
میرزا تقی خان امیرکبیر اهل فراهان است و دست پرورده خاندان قائم مقام فراهانی. فراهان همچون تفرش و آشتیان مجموعاً کانون واحد فرهنگ دیوانی و "اهل قلم" بود؛ ناحیه ای مستوفی پرور. چه بسیار دبیران و مستوفیان و وزیران از آن دیار برخاستند که در آن میان چند تنی به بزرگی شناخته شده، در تاریخ اثر برجسته گذارده اند. از این نظر میرزا تقی خان نماینده فرهنگ سیاسی همان سامان است.
من شاید پانزده یا شانزده سالم بود که مرحوم «نوّاب صفوی» به مشهد آمد. مرحوم نواب صفوی برای من، خیلی جاذبه داشت و به کّلی مرا مجذوب خودش کرد. هر کسی هم که آن وقت در حدود سنین ما بود، مجذوب نوّاب صفوی می شد؛ از بس این آدم، پُرشور و بااخلاص، پر از صدق و صفا و ضمناً شجاع و صریح و گویا بود. من می توانم بگویم که آن جا به طور جدّی به مسائل مبارزاتی و به آنچه که به آن مبارزه سیاسی می گوییم، علاقه مند شدم. البته قبل از آن، چیزهایی می دانستم. زمان نوجوانىِ ما با اوقات «مصدّق» مصادف بود.
پایگاه اطلاع رسانی حضرت آیت الله خامنه ای، در آستانه ی بیست و هفتم دی ماه سالروز شهادت شهید سیدمجتبی نواب صفوی، بیانات معظم له را که در گفتگویی درباره شخصیت این شهید بزرگوار در تاریخ بیست و دوم دی ماه سال ۱۳۶۳ ایراد شده است، بازنشر می کند.
ولادت
سال 1267 ق. در روستای «مِهرْجِرد» یزد در خانه مردی پاک دل و پرهیزکار به نام «محمدجعفر» کودکی پا به عرصه حیات گذاشت که عبدالکریم نام گرفت. وی دوران کودکی را در دامان پُر مهر مادری با فضیلت و پاک دامن سپری کرد تا به شش سالگی رسید. در آن روزگار که عبدالکریم بایستی پایش به مکتب باز شود در مهرجرد از مدرسه و مکتب خبری نبود و کودکانی که بزرگ می شدند به دنبال کار و حرفه پدران خود رفته، بهار عمرشان را در مزارع سپری می کردند. اما عبدالکریم که گویی سرنوشتی جز این داشت مورد لطف الهی قرار گرفت و در اندک زمانی وسیله درس و دانش اندوزی برایش فراهم شد.(1)