صفحه یادداشت رامین عشقی

متن زیر مقاله ای است که از سخنرانی جناب حجت الاسلام و المسلمین میرباقری بدست آمده است. این جلسه در ابتدای سلسله جلساتی از مباحث فلسفی و روش عام و ارتباط آن با حکومت و مبانی حکومت دینی ارائه شده است. ایشان در این جلسه به کلیت بحثی که در جلسات بعد ارائه خواهد شد پرداخته و لذا چکیده مناسبی برای چارچوبه بحث بوده است.
مقدمه

یک مجتهد باید زیرکى و هوش و فراست هدایت یک جامعه بزرگ اسلامى و حتى غیر اسلامى را داشته باشد و علاوه بر خلوص و تقوا و زهدى که در خور شأن مجتهد است واقعاً مدیر و مدبر باشد. حکومت در نظر مجتهد واقعى فلسفه عملى تمامى فقه در تمامى زوایاى زندگى بشریت است، حکومت نشان دهنده جنبه عملى فقه در برخورد با تمامى معضلات اجتماعى و سیاسى و نظامى و فرهنگى است، فقه، تئورى واقعى و کامل اداره انسان از گهواره تا گور است.هدف اساسى این است که ما چگونه مى خواهیم اصول محکم فقه را در عمل فرد و جامعه پیاده کنیم و بتوانیم براى معضلات جواب داشته باشیم و همه ترس استکبار از همین مسأله است که فقه و اجتهاد جنبه عینى و عملى پیدا کند و قدرت برخورد در مسلمانان به وجود آورد

از نظر امام (ره)، حکومت به معنای ولایت مطلقه نبی اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) در همه شئون اجتماعی مسلمین است که از احکام اولیه اسلام است. این ولایت، ولایت تکوینی نیست، بلکه از احکام مجعول است که بر اساس آن، خدای متعال برای نبی اکرم (صلی الله علیه و آله وسلم) حق سرپرستی نسبت به همه شئون اجتماعی و فردی مسلمانان را جعل کرده و این حق، حکم اولیه اسلام است و حتی بر همه احکام اولیه، مقدم است. طبق این نگاه، اگر حضرت (صلی الله علیه و آله وسلم)، مجری احکام [اولیه و ثانویه] باشند، ولایت لغو و بی معنا خواهد بود

جلسه دوم مناظره جناب حجت الاسلام و المسلمین میرباقری؛ رئیس فرهنگستان علوم اسلامی قم می باشد که در باب «جهت داری علوم» با اساتید محترم حجت الاسلام والمسلمین حسن معلمی و حجت الاسلام والمسلمین رضا حاجی ابراهیم به تاریخ 12 خردادماه سال 84 برگزار شده است.

جلسه دوم مناظره جناب حجت الاسلام و المسلمین میرباقری؛ رئیس فرهنگستان علوم اسلامی قم می باشد که در باب «جهت داری علوم» با اساتید محترم حجت الاسلام والمسلمین حسن معلمی و حجت الاسلام والمسلمین رضا حاجی ابراهیم به تاریخ 12 خردادماه سال 84 برگزار شده است.

3) با وحدت شخصی وکشف اتحاد و در واقع مراتب تشکیک در ظهور
حال ما طبق همان مبنای ایشان فرض می کنیم، «دو بودن» معنا نداردکه البته به نفی آن هم خواهیم پردخت. اما اگر بپذیریم که اولاً «دو بودن»بی معنا باشد و ثانیاً در خود معنای کشف، دو بودن خوابیده است پس اگر دو بودن پیش بیاید  علی القاعده  کشف، بی معنا می شود. آنگاه این سؤال انتقادی مطرح می شود که مگر اصالت وجود فقط دو بودن و کثرت وجود تباینی را توجیه می کند؟!

 ضرورت تفکیک سه معنای «علم»، از یکدیگر
حاجی ابراهیم: بسیاری از نکات را استاد من جناب آقای معلمی فرمودند. نکاتی را که اینک اشاره می کنم چه بسا متأثر از دیدگاه های جناب آقای معلمی باشد. در صدر نظریه، جناب آقای میرباقری اشاره کردند که نظرشان به تک گزاره ها نیست ونگاهی مجموعه ای است. اما حداقل ما باید بین سه مفهوم از «علم»، تفکیک کنیم:
علم گاهی به معنای «مطلق معرفت» یا نالج(4) است که اعم از حضوری، حصولی، تجربی، عقلی، نقلی ، شهودی، تصوری، تصدیقی، منفرداً، منعزلاً و مجموعه ای می باشد.