از جمله آثار و برکات قطعى تربت پاک سیدالشهدا(علیه السلام) شفا بودن آن براى دردهاو آلام انسان است . روایاتى که دلالت بر این امر دارند به سه دسته تقسیم مى شوند:
دسته اول : روایاتى است که شفا بودن را براى تربتى که از خود قبر شریف برداشته شود مخصوص کرده است ، چنانکه امام صادق(علیه السلام) فرمود: «به درستى که نزد سر حسین(علیه السلام) تربت سرخى است که شفاى هر دردى غیر از مرگ مى باشد» . 76
دسته دوم : روایاتى است که با تعبیرات مختلف توسعه اى از بیست ذراع تا پنج فرسخ و یا ده میل را براى آن قائل است . چنانکه امام صادق(علیه السلام) فرمود: «حریم مزار حسین(علیه السلام) پنج فرسخ از چهار جانب قبر است ». 77
دسته سوم : روایاتى است که به طور مطلق جنبه شفا بودن تربت را مطرح نموده اند . چنانکه امام صادق(علیه السلام) فرمود: «خاک مزار امام حسین(علیه السلام) براى هر دردى شفاست». 78
تا شفا بخشد روان و جسم هر بیمار را
در حریم وصل خود خاک شفا دارد حسین
و نیز امام رضا(علیه السلام) فرمود: «خوردن گل، مانند خوردن مردار و خون و گوشت خوک، حرام است مگر گل مزار حسین(علیه السلام) ، بدرستى که در آن شفاى هر درد و امنیت از هر ترسى است». 79
حکایت: عالم زاهد پرهیزگار حجةالاسلام و المسلمین مرحوم آقاى حاج شیخ محمد حسن عالم نجف آبادى قدس سره نقل فرمودند: «من در زمان مرجعیت مرحوم آیة الله آخوندى خراسانى (ره) که در نجف اشرف مشغول تحصیل بودم مریض شدم و این بیمارى مدتى طول کشید و پرستارى مرا بعضى از طلاب در همان حجره مدرسه بر عهده داشتند . پس از چندى بیمارى من به قدرى شدید شد که اطبا از شفا یافتنم مأیوس شدند و دیگر براى معالجه ام نیامدند، و من در حال تب شدید گاهى بیهوش مى شدم و گاهى به هوش مى آمدم.
یکى از رفقا که مرا پرستارى مى کرد شنیده بود که عالم زاهد مرحوم آیة الله آقاى حاج على محمد نجف آبادى قدس سره مقدارى از تربت اصلى حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) را دارد. او به منزل معظم له رفته و از وى خواسته بود که قدرى از آن تربت را بدهد که به من بخورانند تا شفا یابم. ایشان فرموده بود : من به قدر یک عدس تربت دارم و آن را گذاشته ام که بعد از مرگم در کفنم بگذارند . آن آقا ناراحت شده و گفته بود : حالا که ما از همه جا مأیوس شده و به شما پناه آورده ایم شما هم از دادن تربت خوددارى مى کنید؟ این بیمار در حال احتضار است و مى میرد.
مرحوم آیة الله آقاى حاج على محمد، دلش به حال بیمار سوخته و قدرى از آن تربت که از جان خودش عزیزترش مى داشت به آن شخص داده بود . تربت را با آب مخصوصى که وارد شده در آب حل کرده و به حلق من ریخته بودند . من که در حال بیهوشى به سر مى بردم ، ناگهان چشمان خود را باز کرده و دیدم رفقا اطراف بسترم نشسته اند ، خوب دقیق شدم و آنان را شناختم و قصه تربت را که به حلقم ریخته بودند برایم شرح دادند.
کم کم در خود احساس نیرو و نشاط کردم و حرکتى به خود داده نشستم ، دیدم نشاط بیشترى دارم برخاستم و ایستادم ، و چون یقین کردم که به برکت ترتبت مقدس امام حسین(علیه السلام) شفا یافتم حال خوشى پیدا کردم و به رفقا گفتم : از شما خواهش مى کنم که از حجره بیرون بروید، چون مى خواهم زیارت عاشورا را بخوانم رفقا از حجره بیرون رفتند و من درب حجره را بستم و بدون احساس ضعف با آن حال خوشى که قابل و صف کردن نیست مشغول خواندن زیارت حضرت سیدالشهدا(علیه السلام) شدم ». 80
آرى ، شفاى بیماران به وسیله تربت آن حضرت یکى از برکاتى است که خداوند متعال در عوض شهادت امام حسین(علیه السلام) به وى عطا فرموده است .
تربتت راز شفاى همه درد است حسین
تن و جان را نبود مثل تو آگاه طبیب
----------------------------------------
(76) - کامل الزیارات , ابن قولویه , ص 272
(77) - مکارم الاخلاق , طبرسى , ج 1 ص 360
(78) - کافى , مرحوم کلینى , ج 1 ص 360
(79) - تهذیب الاحکام , شیخ طوسى , ج 6 ص 74
(80) - نقل از کتاب <سید الشهدا> آیت الله شهید دستغیب , ص 166
