رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به علی علیه السلام فرمود: «ادع الناس» قال علی علیه السلام: جئت الی الناس فقلت اجیبوا الولیمه، فاقبلوا»
مردم را دعوت به عروسن کن، علی علیه السلام می فرماید من هم نزد مردم رفتم و آنها را به ولیمه عروسی دعوت کردم آنها هم قبول کردند. اسباب پذیرائی توسط جمعی از اصحاب و شخص پیامبر تهیه شد چرا که پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم می فرمود: در عروسی باید ولیمه داده شود، من دوست دارم امتم در عروسی ها ولیمه بدهند.
سعد که در مجلس حاضر بود عرض کرد من یک گوسفند برای جشن شما تقدیم می کنم.
گروهی دیگر از اصحاب نیز در حدود توانائی خودشان کمک کردند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به بلال فرمود: یک گوسفند بیاور و به علی علیه السلام فرمود: حیوانی ذبح کن و ده درهم پول به او داد و فرمود: قدری روغن و خرما و کشک تهیه کن. نان هم تهیه نمودند.
چون جمعیت مدعوین زیاد بود و وسائل پذیرائی نداشتند پیغمبر صلی الله علیه و آله و سلم دستور داد مهمانان جشن، ده نفر ده نفر داخل شوند و غذا میل کنند. در آن جشن تاریخی عباس و حمزه عموهای پیغمبر و علی بی ابیطالب علیه السلام و برادرش عقیل از مهمانان پذیرائی می نمودند.
سفره ای گستردند و اصحاب ده نفر ده نفر داخل می شدند. رسول اکرم صلی الله علیه و آله و سلم با دست مبارک غذا می کشید و نزد مهمانان می نهادند وقتی سیر می شدند بیرون می رفتند و ده نفر دیگر داخل می شدند. بدین منوال گروه کثیری غذا خوردند و به برکت دست رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم همه سیر شدند. سپس دستور دادند بقیه ی غذاها را به خانه ی فقرا و بیچارگانی که از حضور در مجلس ولیمه معذور بودند ببرند. پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم دستور دادند یک ظرف غذا هم برای فاطمه و علی علیه السلام کنار بگذارند و فرمود: «هذا الفاطمه و بعلها»(1).
